بررسي مؤلفه‌هاي اگزيستانسياليستي در من گنجشك نيستم و رساله درباره‌ نادر فارابي از مصطفي مستور

اگزيستانسياليسم  مكتبي فلسفي است كه بيشتر در آثار ادبي، ازجمله رمان و نمايشنامه نمود پيدا كرده است. اين مكتب نخستين‌بار در قرن نوزدهم در آلمان توسّط كي‌يركگور  پايه‌گذاري شد و سپس به فرانسه راه يافت و ژان‌پل سارتر  آن را اشاعه داد. اصل اين مكتب مبني بر آزادي مطلق انسان و حذف واجب‌الوجود است؛ بدين‌گونه كه انسان را مسئول سرنوشت خويش مي‌داند. اين مكتب هم‌چون بسياري از جريان‌هاي فكري ديگر به ايران و آثار نويسندگان ايراني نيز راه يافت. يكي از نويسندگان معاصري كه مي‌توان رگه‌هاي اين مكتب را در آثار وي بررسي كرد، مصطفي مستور است. اين پژوهش نخست به مباحث نظري دربارۀ مكتب اگزيستانسياليسم و تأثير آن در ادبيّات فارسي و هم‌چنين به مؤلّفه‌هاي آن، سپس به بررسي و تحليل آن مؤلّفه‌ها در دو اثر از آثار مصطفي مستور مي‌پردازد. هم‌چنين روشن مي‌سازد كه اين مكتب فلسفي به دليل تأكيد بر «انسان» از پركاربردترين مكتب‌هاي فلسفي در ادبيّات است. شخصيّت‌هاي داستاني مصطفي مستور افرادي سرخورده و منزوي و رهاشده هستند، افرادي كه در تمامي آثار مربوط به اين مكتب فلسفي مشترك‌اند و از همان ويژگي‌هايي برخوردار هستند كه در شاهكارهاي ادبي مكتب اگزيستانسياليسم وجود دارند.