تأثير سبك هاي حل مسأله بر خودكارآمدي حسابرسان ديوان محاسبات ايران (آزمون نظريه شناختي و رفتاري كسيدي)

موضوع و هدف مقاله: خودكارآمدي، به اعتقاد حسابرس به توانمندي هاي فردي اشاره دارد كه موجب مي‌شود حسابرس بر وضعيت‌هاي موجود كنترل بيشتري داشته باشد و از اين طريق عملكرد و قضاوت حرفه‌اي را بهبود بخشد. بنابراين، خودكارآمدي حسابرس مي‌تواند تحت تأثير سبك‌هاي حل مسأله قرار گيرد. بدين منظور در اين پژوهش، تأثير سبك‌هاي حل مسأله بر خودكارآمدي حسابرسان ديوان محاسبات ايران بررسي شده است.روش پژوهش: روش توصيفي- پيمايشي و از منظر هدف، از نوع كاربردي مي‌باشد كه از ابزار پرس‍‍‍‍ش‌نامه اس‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍تاندارد اس‍‍‍‍‍تفاده شده است. نمونه پژوهش 406 نفر حسابرسان ديوان محاسبات مي‌باشد كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. يافته‌هاي پژوهش: نتايج نشان مي‌دهد كه سبك‌هاي حل مسأله بر خودكارآمدي حسابرسان ديوان محاسبات تأثير معني‌دار دارند. بنابراين سبك‌هاي خلاقانه، اعتماد، گرايش، درماندگي، مهارگري و اجتناب به ترتيب بيشترين تأثير را بر خودكارآمدي حسابرس دارند. نتيجه‌گيري، اصالت و افزوده آن به دانش: نتايج اين پژوهش مي‌تواند به ديوان محاسبات كشور كمك كند در استخدام حسابرسان جديد، نوع سبك‌هاي حل مسأله آنان را در نظر گرفته، تا از اين طريق با بهبود خودكارآمدي فردي، كيفيت حسابرسي را افزايش دهند. بنابراين، نتايج اين پژوهش مي‌تواند مفاهيم نظريه شناختي و رفتاري كسيدي را وارد متون تحقيقات رفتاري در حسابرسي دولتي كند.