بازخواني نظريۀ «علم اشراقي حضوري» در فرايند ابصار از نظر سهروردي

شهاب الدين سهروردي (587-549) فيلسوف اشراقي در تبيين آراء معرفتي خود ديدگاه جديدي مشهور به «اضافۀ اشراقيه» را طرح كرده است و‌ از اين رهگذر حصول بسياري از ادراكات از جمله ابصار را به علم اشراقي حضوري مي‌داند. پژوهش حاضر از منظري متفاوت به بازخواني علم حضوري اشراقي وي در مرتبۀ ابصار مي‌پردازد و مسئله: ماهيت علم حضوري در فرايند ابصار از نظر سهروردي است. پرسش اين است كه آيا وي در مرحله ابصار و نيز ديگر مراتب ادراك معناي واحدي از علم حضوري در نظر داشته است يا خير؟ در مرحلۀ بعد با توجه به الگوي معرفتي سهروردي، مي‌توان او را در دسته فيلسوفان پديدارشناس قلمداد كرد؟ در نگارش مقاله حاضر روش: مطالعات كتابخانه اي، گردآوري اطلاعات و تحليل و توصيف داده‌ها است. بنابر مطالعات انجام شده يافته هاي پژوهش: اين است كه اولاً مقصود سهروردي از علم اشراقي حضوري در بحث ابصار معناي رايج و مصطلح آن كه قسيم علم حصولي است نمي تواند باشد بلكه در معنايي متفاوت از ديگر مراتب ادراك به كار رفته است و بنابراين تنها يك اشتراك لفظ است كه اين ادعا از دو جنبۀ سلبي و ايجابي بررسي شده است. ثانياً الگوي معرفت شناسي او در مبحث ابصار پديدارشناسانه است.