بررسي اثربخشي آموزش خردورزي بر يادگيري خودراهبر دانشجويان

هدف اين پژوهش، اثربخشي آموزش خردورزي در يادگيري خودراهبر و مؤلفه‎هاي آن در دانشجويان بود. روش پژوهش از نوع هدف كاربردي و از نوع مطالعات شبه آزمايشي (پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل) بود. جامعه آماري شامل دانشجويان دانشگاه علامه طباطبايي تهران در سال تحصيلي 1400- 1401بود كه از بين آنها 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه يادگيري خودراهبر فيشر و همكاران(2001) و بسته آموزش خردورزي دانش‌پايه و همكاران(2022) بود. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت آموزش خردورزي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تحليل شدند. نتايج نشان داد كه اثربخشي آموزش خردورزي در افزايش يادگيري خودراهبر، خودمديريتي، و تمايل به يادگيري دانشجويان معنادار است؛ ولي بر بعد خودكنترلي دانشجويان تأثير معناداري نداشت. بر اين اساس، آموزش خرد مي تواند يادگيري خودراهبر دانش آموزان را افزايش دهد. از اين رو پيشنهاد مي‌شود اساتيد و معلمان بر مهارت‌هاي لازم براي آموزش خرد تسلط يابند و به فراگيران انتقال دهند.