نقش روش موعظه در تربيت اخلاقي از ديدگاه علامه مصباح يزدي

در قرآن كريم «موعظه» به‌مثابه‌ روشي مؤثر در تربيت اخلاقي مطرح است. گرچه سؤالات متعددي درباره‌ كاربرد اين روش در «تربيت اخلاقي» به‌نظر مي‌رسد، اما اينكه «موعظه» از چه كاركردهايي در «تربيت اخلاقي» برخوردار است و در قالب چه شيوه‌هايي تحقق مي‌يابد، سؤالاتي هستند كه كمتر به آنها پرداخته شده است و پاسخ به آنها موضوع اين پژوهش را تشكيل مي‌دهد. نتايج تحقيق كه به‌روش توصيفي ـ تحليلي و با تمركز بر انديشه‌هاي علامه مصباح يزدي انجام شده، حاكي از آن است كه اين روش علاوه بر پيشگيري از بروز انحرافات و درمان آسيب‌هاي اخلاقي، در رشد و تعالي اخلاقي نيز مؤثر است. انديشيدن، تجربه كردن، يادآوري، مَثَل آوردن، شعر سرودن، قصه گفتن، گردش كردن، بشارت دادن، بيم دادن، بازداشتن، توبيخ كردن و كيفر دادن، از شيوه‌هاي «موعظه» در «تربيت اخلاقي» محسوب مي‌شوند و دست‌اندركاران تربيت مي‌توانند با به‌كارگيري آنها روش «موعظه» را عملياتي سازند.