اثر پرايمينگ و تاريخ كاشت بر برخي ويژگي‌هاي مورفولوژيك، عملكرد و اجزاي عملكرد قند در چغندر قند (Beta vulgaris L.)

به منظور بررسي تأثير زمان كاشت و نوع پرايمينگ بذر بر برخي خصوصيات مورفولوژيك، عملكرد قند و اجزاي عملكرد قند در چغندرقند، آزمايشي در سال زراعي 1399 در مزرعه كشاورزي واقع در شهرستان مهاباد اجرا شد. آزمايش به صورت كرت هاي خردشده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار بود. سه زمان كاشت (15 اسفند، 15 فروردين و 15ارديبهشت) در كرت هاي اصلي و نوع پرايمينگ (اسيد ساليسيليك، هيدروپرايمينگ، كيتوسان و شاهد (عدم پرايمينگ)) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. صفات رنگيزه هاي فتوسنتزي، محتوي آب نسبي برگ، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، عملكرد ريشه، عملكرد قند ناخالص و عملكرد قند خالص اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد بالاترين محتواي كلروفيل a، كلروفيل b و كارتنوئيد به زمان كاشت 15 اسفند اختصاص يافت، همچنين پرايمينگ با اسيد ساليسيليك و هيدروپرايمينگ بالاترين محتواي كلروفيل a، كلروفيل b و كارتنوئيد را به خود اختصاص دادند. بالاترين محتوي آب نسبي برگ (75.50 درصد) و عملكرد ريشه (60.1 تن در هكتار)، عيار قند (19.49)، درصد قند خالص (15.02)، عملكرد قند خالص (10.91 تن در هكتار) و عملكرد قند ناخالص (8.31 تن در هكتار) به زمان كاشت 15 فروردين و پرايمينگ با اسيد ساليسيك اختصاص داشت. نتايج همچنين نشان داد كه پرايمينگ با اسيد ساليسيليك و هيدروپرايمينگ در كليه زمان هاي كاشت عملكرد قند خالص را در مقايسه با تيمار شاهد افزايش داده و اثر نامناسب تأخير در زمان كاشت را بر عملكرد قند خالص تعديل نمود.