ريز پلاستيك ها، چالشي نوظهور براي سلامت آب و غذا

ريزپلاستيك‌ها به‌عنوان آلاينده‌هاي نوظهور محيط زيست شناخته مي‌شوند كه بر حسب منبع توليد، به ريزپلاستيك‌هاي اوليه و ثانويه طبقه‌بندي مي‌شوند. شكل، اندازه و رنگ در بين ساير ويژگي‌ها، از ديگر مختصات آن‌هاست كه توانايي اين مواد را براي دستيابي به زنجيره غذايي و خطرات ناشي از آن تعيين مي‌كند. در حالي‌كه اثرات زيست‌محيطي ريزپلاستيك‌ها مورد توجه بسياري قرار گرفته است، بررسي ميزان خطرات ناشي از در معرض قرار گرفتن انسان به غذاهاي آلوده به ريزپلاستيك‌ها هنوز به‌طور كامل ارزيابي نشده است. هدف از بررسي حاضر مرور اجمالي اطلاعات و دانش كنوني در مورد وجود ريزپلاستيك‌ها در مواد غذايي و نوشيدني و اثر سوء آن‌ها بر موجودات زنده و انسان است. محققين داده‌هاي موجود را نه‌تنها ناكافي، بلكه سئوال برانگيز و مبهم مي‌دانند؛ زيرا يك روش كمي، استاندارد و واحد براي اندازه‌گيري وجود ندارد. در بين مواد غذايي، سخت‌پوستان، نرم‌تنان، ماهي‌ها، آب و نمك به‌عنوان منابع شناخته شده آلوده به ريزپلاستيك‌ها هستند كه براي سلامت انسان خطرآفرين شناسايي شده‌اند. لذا علاوه بر مطالعه روي آلودگي ساير انواع مواد غذايي، ضروري است روش‌هاي تشخيص استانداردسازي شوند. هم‌چنين راه‌هاي كاهش ورود يا حذف اين مواد از منابع آبي و غذايي مورد توجه و بررسي‌هاي بيش از بيش قرار گيرد.