نقش ميانجي گري نگرش ورزشي در رابطه علي با جهت گيري ورزشي بازيكنان ليگ واليبال ايران

هدف اين مطالعه، تبين نقش ميانجي گري نگرش ورزشي در رابطه علي نظريه اسنادي با جهت گيري ورزشي بازيكنان ليگ واليبال ايران براساس پست بازيكنان و ارايه مدل بود. روش تحقيق توصيفي و كاربردي، جامعه آماري بازيكنان ليگ واليبال ايران درقالب 24 تيم و 288 نفر بودند. ابزار تحقيق شامل 3 پرسشنامه سبك هاي اسنادي، نگرش ورزشي ويليس و جهت گيري ورزشي بود. از آمار توصيفي و آزمون رگرسيون ،t، پيرسون، فريدمن، واريانس، واتسون و معادلات ساختاري براي مدل سازي استفاده گرديد. نتايج نشان داد بين نگرش ورزشي با مولفه پيروزگرايي و بين جهت گيري ورزشي با مولفه­ خوشبينانه رابطه معناداري وجود دارد. اولويت بندي مولفه هاي نگرش ورزشي شامل: موفقيت، قدرت و اجتناب از شكست، اما در پست ليبرو، اجتناب ازشكست و در پست پاسور قدرت مي باشد. مولفه هاي جهت گيري ورزشي در پست ليبرو: پاسور و پشت خط زن هدف گرايي، پيروزگرايي، رقابت جويي، درپست اسپوكر قدرتي و دفاع: پيروزگرايي، رقابت جويي، هدف گرايي و در پست اسپوكر سرعتي: هدف گرايي، رقابت جويي، پيروزگرايي در رتبه هاي اول تا سوم قرار دارند. در سبك اسنادي در پست پاسور مولفه خوشبينانه و بدبينانه ميباشد. و برازش مدل ساختاري به صورت متوسط به بالاست.