طراحي مدل آسيب شناسي برنامه ريزي اوقات فراغت با رويكرد فعاليت بدني در استان تهران

برنامه ريزي، پايه اساسي تمامي فعاليت ها در هر سازمان مي باشد. هدف از تحقيق، بررسي و آسيب شناسي فرآيند موجود برنامه ريزي در اوقات فراغت مردم استان تهران و ارائه الگوي مطلوب مي باشد. روش تحقيق از نوع اكتشافي و داراي ماهيت كيفي است كه از تكنيك نظريه داده ‌بنياد استفاده شده است. جامعه آماري كليه صاحب نظران مربوط به برنامه ريزي اوقات فراغت در سازمان هاي متولي ورزش استان تهران بودند كه تعداد آنها به شكل دقيق مشخص نبود. نمونه آماري را مديران و كارشناسان برنامه ريزي اداره كل ورزش و جوانان، هيئت هاي ورزشي و سازمان ورزش شهرداري و اعضاي هيئت علمي صاحب نظر در حوزه اوقات فراغت و ورزش به تعداد 21 نفر تشكيل مي دادند كه براي نمونه گيري ابتدا از روش هدفمند و در ادامه از تكنيك گلوله برفي تا اشباع نظري استفاده شد و براي جمع‌آوري داده‌ها از مطالعه مباني نظري و مصاحبه بهره گرفته شد. جهت تحليل داده ها از روش كدگذاري و نظريه داده بنياد با رويكرد سيستماتيك استفاده شد. نتايج بيانگر آن بود كه مقوله برنامه ريزي فراغت با محوريت ورزش به عنوان پديده محوري مي تواند نقش محوري در ارتباط ساير مقوله ها با هم داشته باشد. لزوم برنامه ريزي مبتني بر نيازهاي جديد مصرف كنندگان تاكيد شد و راهبردهاي برنامه ريزي مبتني بر مشتري، مبتني بر بر رويكرد، مبتني بر مطالعات تطبيقي، مبتني بر ساختار و مبتني بر محيط به عنوان اصلي ترين راهبردها مورد توجه قرار گرفت. در نظر گرفتن اين راهبردها مي تواند پيامدهاي مثبت فردي، اجتماعي، اقتصادي و ورزشي به همراه داشته باشد. برنامه ريزي ويژه اقشار مختلف با توجه به امكانات موجود، طراحي فعاليت هاي متناسب با نياز و در نظر گرفتن منابع مختلف موجود و برنامه ريزي جهت بهره وري بيشتر از پيشنهادات تحقيق مي باشد.