بررسي عملكرد پل هاي بتني بهسازي شده با ميراگر اصطكاكي دوراني

وقوع اجتناب‌ناپذير زلزله‌ها و تحميل خسارت‌هاي فراوان جاني و مالي، به ويژه زلزله‌هاي ويرانگري كه در سال‌هاي اخير در نقاط مختلف دنيا اتفاق افتاده، تأكيدي بر لزوم يافتن راه‌حلي مناسب و مطمئن جهت مقاوم سازي سازه ها در برابر اين پديده طبيعي بوده است. استفاده از ميراگرها به عنوان يكي از روشهاي كنترل غير فعال سازه ها با توجه به رفتار مطمئن، مقاومت مطلوب و نگهداري كم هزينه مورد توجه بسياري از مهندسين در سالهاي اخير قرار گرفته است. علي رغم كاربرد نسبتاً وسيع در ساختمان ها استفاده از ميراگردر پل ها هنوز متداول نشده است. هدف از اين تحقيق بررسي تاثير استفاده از ميراگر اصطكاكي دوراني به عنوان يك سيستم اتلاف انرژي در پل‌هاي بتني به عنوان راهكاري مناسب براي بهسازي لرزه‌اي پل‌هاي موجود در برابر زلزله مي‌باشد. در اين مطالعه مدل‌سازي بر روي چهار نمونه پل، با ابعاد دهانه 20 متري و 30 متري و داراي سه دهانه و پنج دهانه در هر دو حالت بدون ميراگر و با ميراگر صورت پذيرفته است. سپس با استفاده از تحليل تاريخچه زماني ميزان برش پايه و تغيير مكان حداكثر به عنوان پارامترهاي اصلي كه تاثير بسزايي در خرابي پل‌ها دارند، محاسبه شده اند. بر اساس نتايج، تغييرات نيروي برشي در پاي ستون‌ها با افزايش طول دهانه از 20 متر به 30 متر حدود 10 تا 17 درصد كاهش مي يابد. همچنين تغيير مكان عرشه پل با افزايش طول دهانه از 20 متر به 30 متر حدود 4 تا 15 درصد كاهش مي يابد. علاوه بر آن با افزايش تعداد دهانه هي پل از 3 به 5 دهانه، افزايش حداكثر 11% در پارامترهاي فوق ايجاد مي شود.