طراحي مدل ساختاري شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي بر اساس عملكرد خانواده و سلامت رواني: نقش ميانجي رضايت زناشويي در مادران

اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي در اصل به معناي اختلالات رفتاري است كه از زمان كودكي آغاز مي‌شود و اگر از راه‌هاي درماني مناسب استفاده نشود، ممكن است تا نوجواني و حتي ميان‌سالي ادامه پيدا كند. هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحي مدل ساختاري شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي بر اساس عملكرد خانواده و سلامت رواني با ميانجي‌گري رضايت زناشويي در مادران شهر تهران بوده است. در اين پژوهش توصيفي-همبستگي، جامعه آماري را كودكان پسرِ بيش‌فعال به همراه مادران آن‌ها در شهر تهران در سال 1400 تشكيل دادند كه به روش نمونه‌گيري هدفمند، تعداد 212 نفر از آنان به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت‌اند از پرسشنامه‌هاي عملكرد خانواده مدل مك‎مستر اپشتاين و همكاران (1978)، سلامت رواني دراگاتيس و زيكلزوراك (1973)، شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي كانرز، ارهاد، و اسپارو (1999)، و رضايت زناشويي انريچ از السون، فورنير، و دراكمن (1987). ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه تمامي مسيرهاي مستقيم به‌جز مسير عملكرد خانواده با شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي معنادار بودند P )0/05. همچنين، مسيرهاي غيرمستقيم عملكرد خانواده با شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي با نقش ميانجي رضايت زناشويي P )0/01، و نيز رابطه سلامت رواني با شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي با نقش واسطه‌اي رضايت زناشويي P )0/01 معنادار بودند. بر اساس نتايج اين پژوهش، الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بوده و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر شدت اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي كودكان برداشته است.