آسيب‌شناسي مقالات تطبيقي طنزپژوهي(1400-1378)

ادبيات تطبيقي، شاخه‌اي از نقد ادبي است كه از روابط ادبي ملل و زبان‌هاي مختلف و از تعامل ميان ادبيات ملت‌ها با يكديگر سخن مي‌گويد و به بررسي و تجزيه و تحليل ارتباط‌ها و شباهت‌هاي بين ادبيات، زبان‌ها و مليت‌هاي مختلف مي‌پردازد. مطالعات تطبيقي در ايران پژوهشي نوين و مربوط به دهه‌هاي اخير است. در حوزۀ طنزپژوهي مقالات علمي با موضوع ادبيات تطبيقي به چاپ رسيده است كه بررسي و تحليل اين مقالات در روشن‌شدن مسير پژوهش‌هاي تطبيقي و خلل‌ها و كاستي‌هاي آن و كمك به ارتقاي كيفيت مقالات اين حوزه، مؤثر است. اين پژوهش به روش تحليل محتوا به بررسي 36 مقالۀ علمي تطبيقي در حوزۀ طنزپژوهي پرداخته است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد مواردي همچون عدم روشمندي در پژوهش‌ها، اكتفا به يافتن شباهت‌ها و تفاوت‌ها در آثار، پرداختن به كلي‌گويي و بي‌توجهي به جزئيات، عدم استفاده از منابع معتبر علمي، ناآگاهي از اصول ادبيات تطبيقي، از مهم‌ترين نقاط ضعف مقالات تطبيقي چاپ شده در حوزۀ طنز پژوهي است. از اين رو پرداختن به تبيين اصول ادبيات تطبيقي و مكاتب و روش‌هاي مطالعۀ ادبيات تطبيقي و نقد و تحليل مقالات اين حوزه مي‌تواند به بهبود كيفيت مقالات كمك شاياني كند.