شناسايي مناطق آسيب‌پذير در مقابل بيابان‌‌زايي با استفاده از شاخص DVI (مطالعه موردي: استان كرمان)

بيابان زايي، نوعي تخريب زمين است كه بر محيط زيست و زندگي انسان ها اثرات مستقيمي دارد و بسياري از مناطق، از جمله مناطق شرقي كشور با اين خطر مواجه است. با توجه به اهميت موضوع، در اين پژوهش به شناسايي مناطق آسيب پذير در مقابل بيابان زايي در استان كرمان پرداخته شد. در اين تحقيق به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر، از اطلاعات اقليمي و جمعيتي، مدل رقومي ارتفاعي سي متر و اطلاعات مربوط به نوع خاك منطقه به‌ عنوان داده‌ هاي تحقيق استفاده شد. مهم ترين ابزار تحقيق، ArcGIS و مدل اصلي مورد استفاده در آن نيز شامل مدل DVI است. اين تحقيق در چند مرحله انجام شد كه در مرحله اول، اطلاعات موردنياز جمع‌ آوري شد. در مرحله دوم، به اطلاعات مورد نياز به صورت درون‌ لايه ‌اي وزن داده شد و در مرحله سوم، لايه‌ هاي اطلاعاتي بر اساس مدل DVI با هم تركيب و نقشه مناطق آسيب پذير تهيه شد. بر اساس نتايج حاصل شده، حدود 53 درصد از مساحت استان كرمان داراي پتانسيل آسيب پذيري زياد و خيلي زياد است. در اين پژوهش، ميزان آسيب پذيري در شهرستان هاي مختلف نيز ارزيابي شد كه بر اساس نتايج حاصل شده، شهرستان هاي منوجان، قلعه ‌گنج و عنبرآباد به ترتيب با 97، 96 و 91 درصد از مساحت، بالاترين پتانسيل آسيب پذيري را داشت.