ويژگي‌هاي رژيم بادي و پتانسيل حمل ماسه در تپه‌هاي ساحلي (مطالعه موردي: جاسك)

تپه‌ هاي ماسه اي ساحلي، يكي از اشكال مورفولوژي مهم مناطق ساحلي است كه در پشت ساحل تشكيل مي شود. در اين مناطق معمولاً بادهاي فراوان و كافي براي انباشت رسوبات وجود دارد. بنابراين، اين تپه‌ ها در نقاطي كه ذخيره رسوبي، حمل رسوب، اقليم و فضاي كافي اجازه دهد، ايجاد و توسعه مي ‌يابند و اشكال مختلفي را به وجود مي آورند. اهميت نقش تپه ‌هاي ماسه اي ساحلي به عنوان مانعي در برابر امواج و مخزني از شن و ماسه، منبع تغذيه ساحل در برابر فرسايش است. بخش عمده اي از ساحل شرقي بندر جاسك را تپه‌ هاي ماسه اي ساحلي تشكيل مي دهد. هدف از اين پژوهش، بررسي ويژگي هاي رژيم بادي و قابليت حمل ماسه در ساحل شرقي اين بندر است. بر همين اساس، با استفاده از داده هاي سرعت و جهت باد ساعتي طي بازه زماني بيست ساله (1399-1380) ايستگاه سينوپتيك جاسك و با استفاده از نرم افزار WRPlot، گلباد سالانه و فصلي و با استفاده از نرم افزار Sand Rose Graph، گلماسه سالانه، فصلي و ماهانه ايستگاه مورد نظر بررسي شد. نتايج گلبادهاي سالانه و فصلي نشان داد كه جهت باد غالب، عمدتاً غربي است. بيشترين فراواني بادهاي فرساينده نيز در فصل تابستان و در ماه‌ هاي مرداد و شهريور است و كمترين فراواني در فصل پاييز و در آبان ماه مشاهده مي شود. جهت باد ماسه آور نيز عمدتاً شمال غربي است. انرژي باد در منطقه جاسك براساس قابليت حمل، در كلاس كم قرار دارد كه بيشترين و كمترين ميزان به ترتيب در آبان و مهر است. از سوي ديگر، توانايي دبي ماسه براساس ميانگين قابليت حمل ماسه ( DP=257 v.u ) براي اين محدوده در حدود هيجده مترمكعب در واحد عرض برآورد مي شود. براساس بازديدهاي ميداني و تصاوير ماهواره اي، پهنه ‌هاي ماسه ‌اي در اين منطقه وسعت بيشتري دارند و ساير تپه‌ هاي عرضي، سيف و برخان  در وسعت كمتر تشكيل شده و توسعه يافته‌ اند و در كل، رشدي معادل 10.665 كيلومترمربع دارند.