تحليل درجه آسيب‌پذيري امتداد خط ساحلي غرب درياي خزر( تالش تا انزلي)

مناطق ساحلي از طرفي تحت تأثير فرايندهاي هيدروديناميك دريا و خشكي و از طرف ديگر تحت تأثير فعاليت‌هاي انساني اطراف خط ساحلي است كه اغلب توان بالايي در آسيب‌پذيري دارد و بايد قابل توجه قرار گيرد. پژوهش‌هاي ديرينه‌شناسي، افت‌وخيز تراز آبي درياي خزر را در قالب ارقام چند ده متري تأييد مي كند. سواحل درياي خزر داراي توپوگرافي و كاربري اراضي متفاوتي از جمله اراضي پست مرتبط با مصب رودخانه‌ها، خورها يا پيشرفتگي‌هاي آب دريا در خشكي و سواحل نسبتاً بلندتر ماسه‌اي و شني است و عموماً شيب پس‌كرانه آن نيز بسيار اندك است. اين عوامل، شرايط مساعدي را براي غرقاب شدن زمين‌ها در مواقع افزايش سطح تراز آب دريا يا بالا آمدن سطح پيزومتري آبخوان‌هاي ساحلي فراهم مي‌كند. هدف اين تحقيق، تعيين آسيب‌پذيري خط ساحلي غرب درياي خزر (تالش تا انزلي) با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و تكنيك مقايسه زماني ـ مكاني تغييرات است. متغيرهاي مورد بررسي در اين پژوهش، شامل تغييرات ائوستاتيك تراز دريا، ژئومورفولوژي، توپولوژي و كاربري اراضي است. نتيجه پژوهش نيز حاكي از آن است كه سواحل با آسيب‌پذيري كم، متعلق به نواحي اطراف موج‌شكن پره سر و مناطقي است كه توسط جريان‌هاي خشكي تقويت مي‌شود. 56.2 كيلومتر از 93.4 كيلومتر (شصت درصد) ساحل مورد مطالعه نيز نيازمند توجه ويژه در جهت تعيين رويكردهاي مديريتي براي حفاظت از ساحل، جلوگيري از فرسايش ساحلي و تقويت و تغذيه ساحل است.