بررسي‌ ارتباط ميكوريزايي‌ با برخي‌ ويژگي‌هاي مرفوفيزيولوژيكي‌ گياه و خصوصيات خاك به‌ منظور مهار گرد و غبار

فرسايش بادي يكي از عوامل اصلي تخريب خاك و محيط زيست، آلودگي هوا، انتقال ذرات معلق و رسوب آن در شبكه هاي آبياري و زهكشي است. طوفان گرد و غبار هنگامي رخ مي دهد كه بادهاي غالب و قوي، ذرات خاك گسسته و خشك را با خود بلند و تا مسافت هاي طولاني حمل كند. بهترين روش تثبيت مناطق حساس به فرسايش بادي و طوفان هاي گرد و غبار، استقرار پوشش گياهي است. با توجه به شرايط سخت مناطق بياباني، استقرار پوشش گياهي با مشكلاتي همراه است؛ بنابراين، همزيستي بين گياهان و قارچ هاي ميكوريز مي‎تواند بر توليد، زادآوري و استقرار پوشش گياهي نتايج مثبتي به همراه داشته باشد. اين پژوهش با هدف بهبود توسعه گياهان در كاهش فرسايش بادي انجام شد. پس از نمونه برداري از ريشه و خاك ريزوسفري گياهان، نهال هاي تاغ، گز و قره داغ در دو سطح تلقيح با قارچ ميكوريزا و بدون تلقيح، سه سطح بدون تنش آبي، تنش آبي متوسط و تنش آبي شديد و سه نوع خاك استاندارد، خاك شماره 1 (EC=0/5) و خاك شماره 2 (EC=6) در قالب طرح فاكتوريل به صورت كشت گلخانه اي انجام شد. سپس آزمايش هاي مربوط به تونل باد، بررسي خصوصيات مورفولوژيكي گياهان و آزمايش هاي مربوط به كلونيزاسيون قارچ ميكوريزا بر روي ريشه گياهان بررسي شد. در اين پژوهش، تلقيح‌ قارچ ميكوريزا به‌ طور معني‌داري باعث‌ افزايش‌ صفات رويشي در هر سه نوع گياه شد؛ به طوري كه در گياه تاغ به افزايش 18 تا 40 درصدي صفات رويشي و كاهش ده درصدي ميزان هدررفت خاك، در گياه گز به افزايش 20 تا 45 درصدي صفات رويشي گياه و كاهش دوازده درصدي ميزان هدر رفت خاك و در قره داغ به افزايش 21 تا 35 درصدي صفات رويشي گياه و كاهش ده درصدي ميزان هدر رفت خاك منجر شد.