آموزش معكوس زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان مبتني بر نظريه‌ي مهارت‌آموزي

در كلاس معكوس، برخلاف كلاس سنتي، دريافت اطلاعات جديد و آموزش، در منزل و انجام تكاليف درسي در كلاس صورت مي‌گيرد. در يادگيري معكوس نيز آموزش مستقيم، از فضاي آموزش گروهي به فضاي آموزش فردي منتقل مي‌شود و درنتيجه فضاي گروهي در كلاس، تبديل به محيط آموزشيِ پويا و تعاملي مي‌گردد و معلم به جاي ارائه درس در كنار زبان‌آموزان، آن ها را براي به‌كاربردن مفاهيم و تعامل خلّاقانه با موضوع آموزشي، راهنمايي مي‌كند و زبان‌آموزان در فرايند يادگيري فعّال قرار مي‌گيرند. در بين نظريه‌هاي زبان‌دوم‌آموزي، نظريه‌ مهارت‌آموزي، نظريه‌اي كاملاً روان‌شناختي است كه ريشه در سه نوع روان‌شناسي رفتارگرا، شناختي و پيوندگرا دارد. اين نظريه، اختصاص به زبان‌آموزي ندارد، بلكه براي تبيين فراگيري انواع مهارت‌ها به طور عام به‌كار گرفته مي‌شود. اين پژوهش، كيفي و از نوع اقدام‌پژوهي عملي[1] است. هدف پژوهش، بررسي چگونگي اجراي رويكرد معكوس براي آموزش زبان است و  به اين دليل، از بين نظريه‌هاي زبان‌دوم‌آموزي، نظريه‌ مهارت‌آموزي در نظر گرفته شده است؛ لذا در اين پژوهش، با مروري بر پيشينه و مباني نظري، رويكرد معكوس و قالب نظريه‌ مهارت‌آموزي، همسو شدن اين دو رويكرد در اجراي آموزش معكوس زبان فارسي به عرب‌زبانان سطح مياني، به عنوان يك تجربه‌ زيسته، بيان شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه قالب نظريه‌ مهارت‌آموزي براي اجراي رويكرد معكوس در آموزش زبان مناسب است.