اثر سطوح مختلف سلنيوم آلي بر فراسنجه‌هاي خوني خروس‌هاي تحت تنش دگزامتازون

هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تغذيه سلنيوم آلي (oSe) بر فراسنجه‌هاي خوني خروس‌هاي مادر گوشتي تحت چالش با دگزامتازون (Dexa) بود. تعداد پنجاه قطعه خروس مادر گوشتي (سويه راس 308) در سن 64 هفتگي به طور تصادفي به 5 گروه (10 خروس در هر گروه) تقسيم شدند و طي 10 هفته متوالي، با يك جيره خوراكي استاندارد حاوي سطوح مختلف سلنيوم آلي تغذيه شدند. به‌منظور القاي تنش، تزريق دگزامتازون (2 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن) طي هفته هاي 4 تا 6 آزمايش به صورت يك روز در ميان انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل جيره خوراكي فاقد مكمل سلنيوم آلي و دگزامتازون (شاهد منفي: NC) و يا با Dexa و سطوح مختلف سلنيوم آلي شامل صفر (شاهد مثبت؛ PC)، 15/0 (Se15+Dexa)، 30/0 (Se30+Dexa) يا 45/0 (Se45+Dexa) ميلي‌گرم در كيلوگرم خوراك بود. طي دوره آزمايش، غلظت تستوسترون، كورتيكوسترون، مالون دي آلدهيد (MDA)، ظرفيت تام آنتي‌اكسيداني (TAC)، فعاليت آنزيم هاي كبدي (ALT و AST)، ‌اسيد اوريك، پروتئين تام، آلبومين، فراسنجه هاي چربي و گلوكز پلاسما هر دو هفته يك‌بار ارزيابي شدند. فعاليت آنزيم هاي كبدي و آنزيم گلوتاتيون پراكسيداز (GPX)، TAC، غلظت اسيد اوريك، پروتئين تام، آلبومين و گلوكز تحت تأثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفتند. تزريق دگزامتازون غلظت پلاسمايي كلسترول تام، ليپوپروتئين هاي با چگالي بالا (HDL) و پايين (LDL) و MDA را در گروه PC نسبت به گروه NC افزايش داد (0/05 P)؛ با اين حال، oSe اين آثار منفي Dexa بهبود بخشيد (0/05 P). به طور كلي، نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه oSe آثار منفي Dexa بر برخي از فراسنجه هاي خوني در خروس‌هاي تحت تنش دگزامتازون را كاهش مي دهد.