شناسايي چارچوب انتخاب سبك ‌مربيگري مديران كسب و كارهاي با رشد بالا

در محيط كاري پيچيده و مبهم امروزي، مديران كسب و كارها علاوه بر تلاش براي بقا سازمان، بايد بتوانند زمينه رشد و بالندگي را فراهم آورند. مربيگري ظرفيت رشد را در سازمان تسهيل مي‌كند. از همين منظر، هدف پژوهش حاضر شناسايي چارچوب انتخاب سبك مربيگري مديران كسب و كارهاي با رشد بالا است. اين پژوهش از منظر هدف كاربردي بوده و با توجه به ماهيت اكتشافي تحقيق، از روش مطالعه موردي چندگانه استفاده شده است. به منظور ارائه يك چارچوب مفهومي با 19 مدير، مصاحبه نيمه ساختاريافته صورت گرفت. براي تحليل يافته‌هاي مصاحبه كدگذاري سه مرحله‌اي انجام شده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه رويكرد مديران در انتخاب سبك مربيگري، رويكردي اقتضايي است. چارچوب مفهومي ارائه شده در اين پژوهش بر اساس هدف-شيوه -مولفه‌هاي موقعيتي طراحي شده است. هدف از انتخاب سبك مربيگري تغيير در يادگيرنده در سه سطح دانش، نگرش و رفتار است. به منظور ايجاد اين نوع تغييرات مديران از سبك‌هاي چالشي، اكتشافي، توانمندسازانه و آگاهي‌بخشي استفاده مي كنند. مولفه‌هايي كه در انتخاب سبك ‌مربيگري نقش دارند را مي‌توان در 4 بعد، مربي، يادگيرنده، رابطه مربي – يادگيرنده و سازمان دسته‌بندي نمود. مديران سبك ‌مربيگري خود را براساس برخي مولفه‌ها از جمله: يادگيري چابكانه يادگيرنده، ميزان سطح اعتماد بين مربي – يادگيرنده، ويژگي‌هاي سازمان و پويايي مدير، انتخاب مي‌كنند.