رسانه سينما پيوستاري سيال و دوگانه باور

سينما هنري است كه شكل‌گيري، پيوستگي و پويايي‌اش وابسته به تماشاگري است كه بطور مداوم با جامعه پيرامونش ارتباطي زنده و لحظه‌ايي دارد. بيننده گاه در طلب غوطه‌ور شدن در خيال خود و گريز از واقعيت هاي اجتماعي و گاه براي درك و رويت امور واقعي نديده به تماشاي گونه‎هاي فيلم مي‌نشيند. ارتباط دو طرفه سينما وابسته به تغييرات دايم محيطي است كه تكنولوژي، ايدئولوژي و سواد رسانه‌ايي بر آن تاثيرگذار است. از اين روي سينما در گذر تاريخي تبديل به رسانه‌ايي پر از جهش و پويا شده است. اين پژوهش با هدفي بنيادين صورت گرفته و مسئله اصلي آن امكان سنجي حضور و تعامل مخاطب در جهان سيال فيلميك و سينماتيك سينما مي‌باشد. روش تحقيق تحليل محتوا و بر اساس جمع آوري اطلاعات از منابع كتابخانه‌اي و آرشيوهاي صوتي و تصويري و مصاحبه مي‌باشد. نتيجه حاصله نشان از آن دارد كه تماشاگر متاثر از عواملي همچون همذات‌پنداري، باورپذيري و لذت كه در هر دوره داراي ويژگي خاص و متاثر از بافت فرهنگي، اقتصادي، سياسي و غيره مي‌باشد، خواسته يا ناخواسته خود را در جهان فيلم قرارداده و سعي دارد حضورش را به روابطي تعاملي و آگاهانه‌تر تبديل نمايد.