بررسي نقش ميانجي جوسازماني در رابطه بين مؤلفه‌هاي سازماني (اعتماد و رهبري) و هنجارهاي ذهني اشتراك دانش

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي جوسازماني در رابطه بين مؤلفه‌هاي سازماني همچون اعتماد و رهبري و هنجارهاي ذهني اشتراك دانش بود. اين پژوهش، بر اساس هدف از دسته پژوهش‌هاي كاربردي محسوب مي‌شود. به منظور جمع آوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي و همچنين از يك مطالعه ميداني در ميان كاركنان و اعضاي عيئت علمي دانشگاه حكيم سبزواري استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه اعضاي هيئت‌علمي و كاركنان دانشگاه حكيم بودند كه در سال تحصيلي 1401-1400 به خدمت اشتغال داشتند. اين تعداد شامل 460 نفر بودند. نمونه آماري مناسب براي پژوهش بر اساس فرمول كوكران در سطح خطاي 0.05، تعداد 210 نفر محاسبه شد. به منظور جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات براي تجزيه و تحليل از پرسش‌نامه استفاده گرديده است. پرسش‌نامه اين پژوهش شامل 73 سؤال بود و در يك طيف 5 درجه اي ليكرت طراحي شد. براي برآورد اعتبار مقدماتي، يك نمونه اوليه شامل 40 نفر انتخاب شد. آلفاي كرونباخ به ترتيب، 0.87 براي اعتماد سازماني، 0.80 براي رهبري دانش‌محور، 0.91 براي جو سازماني و 0.85 براي هنجارهاي ذهني اشتراك دانش به دست آمد. از روايي صوري و محتوا با نظر خبرگان و همچنين روايي سازه در مدل اندازه‌گيري تحليل عاملي تأييدي بررسي شد. آزمون فرضيات با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري اجرا شد. نتايج نشان داد كه اعتماد سازماني و رهبري در دانشگاه بر جو سازماني و جو سازماني بر اشتراك‌گذاري دانش تأثيرگذار است. نقش ميانجي جو سازماني در رابطه اعتماد و رهبري سازماني با هنجارهاي ذهني اشتراك‌گذاري دانش معنادار و مورد تأييد قرار گرفت، اما تأثير اعتماد سازماني بر هنجارهاي ذهني اشتراك‌گذاري دانش معنادار نبود. بر اين اساس پيشنهاد مي شود تا با تقويت مولفه هاي اعتماد و رهبري در دانشگاه فرايند اشتراك گذاري دانش اساتيد بهبود يابد.