تحليل نقش واسطه‌اي هوش سياسي و فرهنگي منابع انساني بين رهبري اخلاقي و تغييرات سازماني

بي ترديد در محيط پوياي كنوني در سازمان ها، نقش تعيين كننده‌ رهبران اخلاقي در تغييرات سازماني بسيار حائز اهميت است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير رهبري اخلاقي بر تغييرات سازماني با نقش ميانجي هوش سياسي و فرهنگي انجام گرفت. پاردايم اين پژوهش از نوع فرا اثبات گرايي بوده كه رويكرد كمي و استراتژي توصيفي – پيمايشي توصيه مي نمايد. جامعه آماري شامل تمامي مديران و كاركنان شهرداري مشگين شهر به تعداد 517 نفر مي‌باشد كه با توجه به جدول مورگان 220 نفر به عنوان نمونه آماري از طريق نمونه گيري غيرتصادفي در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي استاندارد رهبري اخلاقي كالشون و همكاران (2011)؛ تغييرات سازماني ميل(2003)، هوش سياسي فريز و همكاران (2005) و هوش فرهنگي آنگ و همكاران (2007) استفاده شد. داده‌‌ها با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار Lisrel8 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد رهبري اخلاقي بر تغييرات سازماني و هوش فرهنگي تاثير معنادار دارد؛ اما اين تاثير بر هوش سياسي تاييد نشد. تأثير معنادار هوش فرهنگي بر تغييرات سازماني مورد تاييد قرار گرفت. هوش سياسي بر تغييرات سازماني تاثير معنادار نداشت. هوش فرهنگي در ارتباط بين رهبري اخلاقي و تغييرات سازماني نقش واسطه‌اي داشته است. در نهايت نقش واسطه‌اي هوش سياسي در ارتباط بين رهبري اخلاقي و تغييرات سازماني مورد تاييد قرار نگرفت. لذا مديران بايد فضاي مناسبي را براي كاركنان با توجه به مسئوليت سنگيني كه بر دوش دارند فراهم كنند تا آنها بتوانند اخلاق مناسب مديران را از نزديك احساس كنند و قدرداني از كاركنان بر اساس شايستگي و به دور از هر گونه تبعيض باشد. رهبري اخلاقي، سطح انگيزشي دروني كاركنان را بالا مي برد و باعث توانمندسازي كاركنان مي شود.