نقش اسناد اعضاي هيأت علمي به عنوان كاركنان با استعداد در فرسودگي شغلي

هدف اين مقاله، بررسي فرآيندي است كه از طريق آن ادراك اعضاي هيأت علمي از مستعد قلمداد شدن بر فرسودگي شغلي آن‌ها تأثير مي‌گذارد. داده‌هاي اين مطالعه از 122 نفر از اعضاي هيأت علمي دانشگاه خواجه نصيرالدين طوسي با استفاده از طرح پيمايش مقطعي جمع‌آوري شد. يافته‌ها نشان‌دهنده‌ي نقش ميانجي تلاش كاري اعضاي هيأت علمي و نقش تعديل‌گر اسناددهي آنان در رابطه بين ادراك از مستعد قلمداد شدن و فرسودگي شغلي آن‌ها است. اين مطالعه با بينش حاصل از نظريه «حفاظت از منابع» و نظريه «اسناد»، رابطه مستقيم بين ادراك از مستعد قلمداد شدن و احساس فرسودگي شغلي را نشان داد. همچنين مشخص ساخت چرا ادراك از مستعد قلمداد شدن منجر به پيامدهاي رفتاري متفاوت مي‌شود. ازاين‌رو، مديريت دانشگاه‌ها بايد توجه خود را به فرايندهاي ارتباطي مربوط به شناسايي استعداد معطوف دارند؛ زيرا تفسير اعضاي هيأت علمي نسبت به انگيزه‌هاي اساسي اين شناسايي بر احساس فرسودگي شغلي آنها تأثير مي‌گذارد، بر اين اساس اين پژوهش توصيه‌هايي را براي نحوه اثرگذاري برنامه‌هاي تخصيصي به اعضاي هيأت علمي ارائه مي‌دهد. اين مطالعه به بررسي اسناد اعضاي هيأت علمي در حوزه‌ي مديريت استعداد پرداخته و نشان مي‌دهد كه نحوه تفسير آنها نقش مهمي در شكل‌دهي رفتارشان ايفا مي‌كند.