اثر گياهان پوششي تابستانه و فاصله رديف بر مديريت علف‌هاي هرز و عملكرد و اجزاي عملكرد باقلا (Vicia faba L )

اهداف: اين مطالعه به‌منظور بررسي اثر بقاياي گياهان پوششي تابستانه و فواصل بين رديف باقلا بر جمعيت علف‌هاي هرز، عملكرد واجزاي عملكرد باقلا (رقم بركت) انجام گرفته است. مواد و روش ها: آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كرتهاي دو بار خرد شده در سه تكرار در مركز خدمات كشاورزي شهرستان بندرگز در تيرماه 1398 انجام شد. نوع گياهان پوششي ( ماش، ارزن و بدون گياه پوششي)، فاصله بين رديف باقلا ( 25، 35، 45 و 55 سانتي متر) و تداخل علف هاي هرز ( وجين و عدم وجين) به ترتيب در كرت اصلي، فرعي و فرعي فرعي قرار گرفتند. يافته ها: استفاده از بقاياي گياه پوششي ماش و ارزن به خصوص ارزن در كاهش تراكم و وزن خشك علف‌هاي هرز موثر بود. بيشترين تعداد غلاف در متر مربع در در بقاياي گياه پوششي ارزن در فاصله بين رديف ۲۵سانتيمتري و وجين علف هاي هرز مشاهده شد. بيشترين و كمترين وزن صد دانه به ترتيب در بقاياي ارزن و بدون گياه پوششي ديده شد. نتايج نشان داد كه در شرايط عدم وجين و وجين علف‌هاي هرز، بقاياي ارزن به ترتيب با 2870/12 و 5049/43 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را به خود اختصاص دادند. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه استفاده از بقاياي گياهان پوششي به تنهايي قادر به كنترل كامل علفهاي هرز نيست و كاهش فواصل بين رديف در تلفيق با كاشت گياهان پوششي مي تواند نقش موثري در كنترل علفهاي هرز و بهبود عملكرد گياه زراعي داشته باشد.