تاثير تراكم بوته بر تجمع ماده خشك، شاخص كلروفيل و مقدار اينولين ريشه در دو رقم شيكوره ويتلوف (.Cichorium intybus L)

مقدمه و هدف: شيكوره با نام علمي Cichorium intybus L. گياهي چند ساله از خانواده‌ي آستراسه است. ريشه‌هاي اين گياه علاوه بر توليد شيكون به عنوان سبزي ارزشمند از طريق فورسه كردن ريشه‌ها در محيط تاريك، مهمترين منبع مورد استفاده جهت استخراج اينولين و اليگوفروكتوزها است. با توجه به اين كه كشت و كار اين گياه در ايران رايج نشده و نظر به اينكه يكي از مهمترين مسائل براي ترويج كاشت يك محصول جديد تعيين تراكم كاشت و نوع رقم مي باشد. مواد و روش‌ها :طي اين آزمايش تاثير 4 تراكم بوته (تراكم 50، 25، 17 و 12 بوته در مترمربع) و دو رقم شيكوه ويتلوف (پاگنا و يلواستار ) به صورت آزمايش مزرعه‌اي در ايستگاه تحقيقات كشاورزي خلعت پوشان، دانشكده كشاورزي، دانشگاه تبريز در سال 1398 و در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با 3 تكرار مورد ارزيابي قرار گرفت. در طول دوره رشد گياه، ميزان كلروفيل برگها اندازه‌گيري شد. پس از برداشت ريشه‌ها عملكرد ريشه‌ها به صورت نمونه‌برداري از 1/5 متر طولي رديف گزارش شد. پس از برداشت صفاتي نظير وزن خشك بخش هوايي و ريشه، نسبت ريشه به برگ و نيز ميزان اينولين ريشه‌ها به روش رنگ سنجي اندازه‌گيري شدند. يافته ها: رقم يلواستار داراي نسبت ريشه به برگ بيشتر و نيز داراي شاخص كلروفيل بالاتري نسبت به رقم پاگنا بود در حاليكه از نظر عملكرد ماده خشك برگ و ريشه بين ارقام مورد بررسي اختلاف معني داري مشاهده نشد. تراكم بوته تاثير معني داري بر درصد اينولين ريشه نداشت. همچنين بين ارقام مورد بررسي نيز از اين نظر اختلاف معنيداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل براي توليد اينولين تراكم هاي پايين و متوسط (17-12 بوته در متر مربع) پيشنهاد مي شود. رقم پاگنا به دليل برخورداري از نسبت ريشه به برگ كمتر مي تواند بصورت يك رقم دو منظوره هم براي توليد شيكون از طريق فورسينگ ريشه و هم بعنوان گياه علوفه اي در نظر گرفته شود.