طراحي شهري حساس به آب از منظر اجتماعي با بررسي گروداران در جغرافياي شهري و تغييرات جايگاه آن‌ها در گذر زمان؛ مطالعه موردي: حوضه آبريز كن در غرب تهران

توسعه شهري و افت تراز آب زيرزميني متقابلاً تهديدكننده يكديگر هستند. هدف پژوهش، شناسايي جايگاه گروداران مديريت منابع آب و توسعه شهري از منظر اجتماعي و نقش طراحي شهري حساس به آب ، در حل تعارض‌هاي بين‌نهادي است. نظر به فرونشست جنوب غرب تهران (سالانه حدود 25 سانتيمتر) ناشي از افت كمي آب زيرزميني، محدوده شهري حوضه آبريز كن مورد پژوهش قرار گرفت. جامعه آماري شامل تمام گروداران نهادي توسعه‌اي و حفاظتي مؤثر در مديريت شهري و آب زيرزميني در اين حوضه است و با روش نمونه‌گيري غير احتمالي گلوله برفي (نمايي با تميز)، 10 گرودار نهادي كليدي مؤثر شناسايي شد. با روش تحليل گروداران و با پرسشنامه و مقياس ليكرت (5-1)، جايگاه گروداران و با روش تحليل شبكه اجتماعي در نرم‌افزار Gephi، نوع و شدت روابط بين‌نهادي برآورد شد. در اين پژوهش بازتعريف طراحي شهري حساس به آب از منظر اجتماعي به‌عنوان ابزار حل اختلاف، اولين بار مطرح گرديد. طبق نتايج تحليل گروداران، پارامترهاي قدرت و تمايل دو گرودار حفاظتي آب منطقه‌اي (4.026 و 4.28) و توسعه‌اي شهرداري (3.42 و 3.78)، بالاتر بوده و نزديكي اين دو نهاد با مطلوبيت‌هاي متفاوت، بيانگر زمينه تعارض بالقوه است. نتايج تحليل شبكه اجتماعي نشان داد در شبكه همكاري، بيشترين و كمترين درجه را به ترتيب نهادهاي آب ‌و فاضلاب و شهرداري دارند كه بيانگر تعامل كم نهادهاي توسعه‌اي، به‌ويژه شهرداري است. در شبكه تعارض نيز نهادهاي آب منطقه‌اي و شهرداري بيشترين درجه را دارند.