آسيب شناسي فرايندهاي مديريت منابع انساني از منظر انعطاف پذيري‌: مطالعه اي داده بنياد در بخش دولتي

انعطاف پذيري يكي از مهمترين ويژگي هاي سازمان هاي عصر حاضر است كه در تمامي حوزه ها از جمله مديريت منابع انساني نقش بسزايي ايفا مي كند. پژوهش حاضر با استفاده از روش نظريه‌پردازي داده بنياد به آسيب‌شناسي انعطاف پذيري فرايندهاي مديريت منابع انساني در بخش دولتي مي پردازد. جامعه آماري پژوهش را خبرگان و اساتيد مديريت منابع انساني تشكيل مي دهند كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند (گلوله برفي) تعداد 14 نفر از آنان براي انجام مصاحبه انتخاب شدند. براي انتخاب اعضاي نمونه، دو معيار برخورداري از تجربه قابل قبول در حوزه مديريت منابع انساني بخش دولتي و دارا بودن دانش آكادميك در اين حوزه در نظر گرفته شد. داده هاي كيفي حاصل از مطالعات ميداني كه از طريق مصاحبه هاي عميق و نيمه ساختاريافته حاصل شده بود، با استفاده از روش كيفي داده بنياد ساختگرايانه كدگذاري شد. اين فرايند متشكل از سه مرحله شامل كدگذاري باز، محوري و انتخابي بود كه در اين مراحل به ترتيب، 109 كد باز، 13 كد محوري و 5 مقوله احصاء شد. فرايند كدگذاري و تحليل داده ها با استفاده از نرمافزار MAXQDA انجام شد و فراواني كدهاي احصاء شده نشان داد كه در حال حاضر، بيشترين آسيب هاي ناشي از عدم انعطاف فرايندهاي مديريت منابع انساني در بخش دولتي ايران شامل ضعف در جذب نخبگان و استعدادها (در جذب و استخدام)، عدم تأمين نيازهاي آموزشي (در آموزش)، جابجايي اهداف در ارزيابي عملكرد (در ارزيابي عملكرد)، عدم تناسب ميان عملكرد و جبران خدمات (در جبران خدمات) و ناتواني در حفظ نيروهاي استراتژيك (در برنامه ريزي نيروي انساني) است كه به عملكرد سازمان‌هاي اين بخش آسيب وارد كرده و اثربخشي اين فرايندها را كاهش مي دهد.