شناسايي عوامل موثر بر نهادينه سازي رهبري اصيل

امروزه يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي سازماني رهبران سازمان‌ها از جمله سازمان‌هاي آموزشي بحث رهبري است. از طرفي، علاقه دانشمندان و متخصصان به مبحث رهبري اصيل طي دو دهه گذشته به‌طرز چشمگيري افزايش يافته است. هدف از اين مطالعه شناسايي عوامل اثرگذار بر نهادينه سازي رهبري اصيل در دانشگاه آزاد اسلامي استان تهران بود. اين مطالعه به روش كيفي و كمي (آميخته) با رويكرد پديدارشناختي انجام شد. به همين منظور 12 نفر از صاحب‌نظران حوزه مديريت در آموزش عالي بطور هدفمند انتخاب شده و با آنها مصاحبه نيمه ساختاريافته صورت گرفت، بطوري كه داده هاي لازم بر اساس اشباع نظري جمع آوري گرديد. سپس سه مرحله كدگذاري باز، محوري و گزينشي با بهره گيري از نرم افزار NVivo 10 انجام شد. سپس پرسشنامه محقق‌ساخته 24 گويه اي بر مبناي طيف پنج گزينه اي ليكرت تهيه گرديد كه روايي صوري و محتوايي آن توسط 10 نفر از اساتيد صاحب نظر تاييد شد و ميان 203 نمونه انتخابي توزيع گرديد. پايايي پرسشنامه از طريق ضريب آلفاي كرونباخ 0.845 محاسبه گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق از آزمون تحليل عاملي اكتشافي، تاييدي، t تك نمونه اي با استفاده از نرم‌افزار ليزرل و spss 24 استفاده گرديد. يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه 8 عامل بيشترين نقش را در نهادينه‌سازي رهبري اصيل در دانشگاه آزاد اسلامي ايفا مي نمايند. اين عوامل عبارتند از: «عوامل اجتماعي» داراي بيشترين امتياز و در جايگاه اول، «عوامل سياسي» در جايگاه دوم، «عوامل اقتصادي» در جايگاه سوم، «عوامل فرهنگي» و عوامل فنآوري» هر دو در جايگاه چهارم، «عوامل سازماني»، در جايگاه پنجم، «عوامل فردي» در جايگاه ششم و «عوامل بين المللي» در جايگاه هفتم قرار گرفتند. سپس براي هر يك از عوامل اثرگذار 2 راهكار و در مجموع 16 سازوكار عملي و مدل پيشنهادي مطرح گرديد. بنابراين، براي نهادينه سازي رهبري اصيل در دانشگاه، تمام عوامل اثرگذار بايد بطور هماهنگ مورد توجه قرار گيرند.