شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي مثبت‌گرايي در مدل معماري منابع انساني مثبت‌گرا در دانشگاه علوم پزشكي قزوين

تحقيق حاضر با هدف شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي رفتار سازماني مثبت‌گرا بر پايه مدل معماري منابع‌انساني مثبت‌گرا در دانشگاه علوم پزشكي استان قزوين انجام گرفت. در مدل معماري منابع‌انساني مثبت‌گرا، سازمان با استفاده از سه بعد اصلي ارزش استراتژيك، ارزش يكتايي و ارزش مثبت‌گرايي، كاركنان را دسته‌بندي نموده و استراتژي متناسب با هرگروه را برمي‌گزيند. معمارى منابع انسانى مثبت‌گرا فرآيند تعيين و تركيب مناسبى از عناصر مديريت منابع انسانى و رفتار سازماني مثبت‌گرا به منظور ايجاد و ارائه تصويري از منابع‌انسانى سازمان است، كه در آن هماهنگى ميان رفتار كاركنان، سيستم منابع انسانى، فعاليت‌هاى منابع‌انسانى، مأموريت‌ها و اهداف سازمان مشهود و محسوس باشد. روش اين پژوهش از نظر ماهيت داده‌ها، كمي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه‌ آماري اين پژوهش شامل مديران ارشد و مياني ستاد دانشگاه علوم پزشكي قزوين است، كه از ديدگاه 15 نفر از آن‌ها كه با شيوه نمونه‌گيري قضاوتي انتخاب شدند؛ براي اولويت‌بندي شاخص‌هاي مثبت‌گرايي بهره گرفته شد. گردآوري داده‌ها از طريق بررسي مباني نظري، پيشينه پژوهش و توزيع پرسش‌نامه خبرگان صورت گرفت. در اين پژوهش جهت سنجش پايايي از شاخص آلفاي كرونباخ و جهت سنجش روايي از شاخص ICC و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22  استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تئوري خاكستري استفاده شد. با انجام اين پژوهش اولويت‌ شاخص‌هاي مثبت‌گرايي در گروه‌هاي چهارگانه نيروي انساني در مدل معماري منابع‌انساني مثبت‌گرا تعيين شد. اولويت‌ها در كاركنان پيمان‌كار، شاخص خودكارآمدي؛ در دانش‌گران، شاخص خوش‌بيني؛ در شريكان، شاخص تاب‌آوري و در فن‌سالاران، شاخص اميدواري مي‌باشد.