ارائه الگوي نوين در مديريت بحران سازماني(مطالعه موردي: شركت پالايش نفت اصفهان)

بحران ها رويدادهاي ناگواري هستند كه مي توانند منجر به افول سازمان ها شوند. لذا پيشگيري از وقوع، آمادگي و رويارويي اثربخش با موقعيت بحراني و بازگشت سريع به وضعيت عادي از وظايف مديريت بحران مي باشد. هدف از اين مقاله ارائه الگوي جامع مديريت بحران سازماني مبتني بر رويكرد همپوشاني است. اين پژوهش از نوع آميخته (كيفي – كمي) است. در بخش كيفي با استفاده از روش كتابخانه اي، 114 مقاله از سالهاي 2009 تا 2021 مطالعه و 125 مولفه استخراج و سپس 47 مولفه با استفاده از سه دور روش دلفي گزينش شده است. 19 خبره بر اساس روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شده اند و آلفاي كرونباخ در بخش كيفي برابر با 0.947 و ضريب كندال 0.612 مي باشد. در بخش كمي، مدل پژوهش در هفت عامل پيش از بحران، حين بحران، پس از بحران، پيش از بحران-حين بحران، حين بحران-پس از بحران، پس از بحران-پيش از بحران، پيش از بحران-حين بحران-پس از بحران بر اساس رويكرد همپوشاني و با استفاده از روش معادلات ساختاري دسته بندي و برازش مدل با نرم افزار آموس انجام گرديده است. در اين بخش 228 نفر از جامعه آماري شركت پالايش نفت اصفهان بر اساس روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي شركت كرده اند. نتايج نشان داد كه مولفه هاي شناسايي نوع بحران، مرحله عمر و نقاط آستانه بحران در ناحيه پيش از بحران-حين بحران، مولفه هاي كنترل دسترسي به اطلاعات، تخصيص اختيارات كافي، مديريت احساسات مخرب در ناحيه حين بحرانپس از بحران، مولفه هاي تفكر استراتژيك در تمامي سطوح سازمان، شناسايي نقاط قوت و ضعف و اعتبار سازمان در ناحيه پس از بحرانپيش از بحران و مولفه هاي صداقت، شفافيت، هماهنگي، تعهد افراد، آگاهي و اعتماد متقابل بين سازماني در هر سه مرحله به صورت مشترك حائز اهميت مي باشند. در پايان با كاربرد رويكرد تحليلي اهميتعملكرد مشخص شد كه عملكرد شركت پالايش نفت اصفهان در مرحله پس از بحران مطلوب نمي باشد.