ارائه الگوي كاهش تحليل‌رفتگي شغلي منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي با استفاده از رويكرد فراتركيب

يكي از اساسي‌ترين نيازهاي كاركنان در هر سازماني، تأمين سلامت جسمي و رواني آنان در محيط كار است؛ به‌گونه‌اي كه فشار جسمي و رواني شديد ناشي از ماهيت، نوع و يا وضعيت نامناسب كار مي‌تواند در كاركنان منجر به تحليل‌رفتگي شغلي شود، كه بروز اين نيز پديده مي‌تواند عواقبي منفي براي فرد و حتي سازمان‌ها به همراه داشته باشد؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي كاهش تحليل‌رفتگي شغلي منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي كشور با استفاده از روش فراتركيب انجام شده است. بدين منظور پس از جست‌وجو در پايگاه‌هاي اطلاعاتي داخلي و خارجي در محدوده زماني 2000 تا 2020 ميلادي و 1380 تا 1400 شمسي، درنهايت 38 پژوهش كه ارتباط نزديكي با موضوع مورد مطالعه داشتند، انتخاب و با تحليل‌ محتواي آن‌ها ابعاد و كدهاي مربوطه استخراج و ميزان اهميت و اولويت هر يك با استفاده از روش آنتروپي شانون تعيين شد. براساس يافته‌هاي پژوهش، عوامل مؤثر بر كاهش تحليل‌رفتگي شغلي منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي كشور در سه دسته «عوامل سازماني»، «عوامل شغلي» و «عوامل فردي» جاي داده شد. همچنين از ميان كدهاي شناسايي‌شده، وجود زمينه پرورش و فرصت‌هاي مستمر در سازمان، وجود جو صميمانه در سازمان، برخورداري از استقلال و آزادي عمل در شغل، وجود فرصت‌هاي ارتقاء و پيشرفت شغلي در كار، برخورداري از احساس آرامش در كار، باور داشتن به خودكارآمدي در به انجام رساندن وظايف شغلي، برخورداري از احساس مؤثر بودن در شغل، رضايت داشتن از حقوق و دستمزد، برخورداري از ثبات هيجاني در شرايط مختلف و مديريت كردن خود در برابر واكنش‌هاي عاطفي، بيشترين ضريب اهميت را به دست آوردند.