اثربخشي رويكرد درماني سازه هاي شخصي در بهبود رضايت زناشويي زنان شاغل

زﻣﯿﻨﻪ و ﻫﺪف: رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ از ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺪاوم ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮﻓﻖ، ﺳـﺎﻟﻢ و ﺷـﺎد ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اﻟﮕﻮﻫﺎي ﻣﺸﺎوره اي ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺮ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﮐﻤـﮏ ﮐﻨﺪ. ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ روﯾﮑﺮد درﻣﺎﻧﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺷﺨﺼﯽ ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷـﻮﯾﯽ زﻧـﺎن ﺷـﺎﻏﻞ ﺑﻮد روش: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدي و از ﻧﻮع ﺷﺒﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﻫﻤـﺮاه ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن، ﭘــﺲ آز ﻣــﻮن ﺑـﺎ ﭘﯿﮕﯿﺮي و ﮔـﺮوه ﮔـﻮاه ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﮋوﻫﺶ را زﻧﺎن ﻣﺘﺎﻫﻞ ﺷﺎﻏﻞ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ داﺷﺘﻦ ﺗﻌﺎرض زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد راﺑﻄﻪ، ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺟﺎ در ﺳﺎل 1399-1400 ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧـﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده 30 زوج ﺑﺎ ﻧﻤﺮه رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﭘـﺎﯾﯿﻦ در دو ﮔـﺮوه 15 زوﺟـﯽ آزﻣـﺎﯾﺶ و ﮔـﻮاه ﺟـﺎي ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ 10 ﺟﻠﺴﻪ آﻣﻮزش ﺑﺮاﺳﺎس اﻟﮕﻮي درﻣﺎﻧﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺷﺨﺼﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﮔـﺮوه ﮔﻮاه ﻣﺪاﺧﻠﻪ اي درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. داده ﻫﺎ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ47 ﺳﻮاﻟﯽ رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ اﻧﺮﯾﭻ(ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ 0/91) ﮔﺮدآوري و ﺑﺎ روش آﻣﺎري ﺗﺤﻠﯿــﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ و آزﻣﻮن t ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ و ﭘﺲ از اﺗﻤــ ﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣــﮥ آﻣﻮزﺷـﯽ از ﻫـﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﺲ آزﻣﻮن و ﭘﯿﮕﯿﺮي دو ﻣﺎﻫﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ و ﻧﺘﺎﯾﺞ: ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐـﻪ ﺗﻔـﺎوت ﻣﻌﻨـﺎداري ﺑـﯿﻦ گرو ﻫـﺎي آزمايش و ﮐﻨﺘـﺮل در رﺿـﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ وﺟﻮد دارد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻧﺸـﺎن داد ﮐـﻪ ﻣﯿـﺎ ﻧﮕﯿﻦ ﮔـﺮوه آزﻣـﺎﯾﺶ از ﮔـﺮوه ﮐﻨﺘـﺮل ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻣﻌﻨﺎداري ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻣﻮزش زوﺟﯿﻦ ﺑﺮاﺳﺎس اﻟﮕﻮي ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺷﺨﺼﯽ ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ زﻧﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺲ آزﻣﻮن و ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳـﺖ و ﻣـﯽ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﯾـﮏ ﮔﺰﯾﻨـﻪ ﻣـﺪاﺧﻼﺗﯽ در ﺗﻌﺎرﺿـﺎت زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮارﮔﯿﺮد .