طراحي و تبيين مدل بومي توانمندسازي در سازمان‌هاي مردم نهاد كسب‌وكارگرا

سازمان هاي مردم نهاد (NGOs) به عنوان ساختارهاي اجتماع محور با هدف منفعت رساني به مردم جامعه و با ايجاد فضاهاي كسب وكاري توسط دولت و رفع موانعي كه پيش از اين وجود داشت اقدام به توسعه فعاليت هاي خود در زمينه هاي تجاري و اقتصادي نموده اند. هدف مطالعه حاضر، ارايه مدل بومي توانمندسازي سازمان‌هاي مردم نهاد با تأكيد بر عوامل كليدي كسب ‌و‌ كار بوده است. به منظور انجام اين پژوهش، محقق از روش تركيبي (كيفي ـ كمي) بهره گرفت. در بخش كيفي مبتني بر روش داده بنياد مدل پارادايمي تحقيق شامل شرايط علّي (عوامل مديريتي و كلان سازماني، عوامل اجتماعي و حمايتي، بازاريابي و اطلاع رساني)؛ شرايط زمينه اي (حوزه هاي جامعه محور، حوزه هاي كسب وكارمحور)؛ شرايط مداخله گر (عوامل درون سازماني، عوامل برون سازماني، توانمندسازي الكترونيكي كاركنان، بسترسازي الكترونيكي)؛ و  راهبردها (توسعه تجاري سمن ها، اقدامات رسانه اي، پشتيباني، بنيادين)؛ شناسايي و دسته بندي گرديد. در بخش كمي، از طريق آزمون تحليل عاملي اكتشافي (EFA)، شاخص هاي مقوله هاي به دست آمده را به آزمون گذاشته شد و بارهاي عاملي تمامي شاخص ها برآورد گرديد كه نشان از تأييد آن شاخص ها و مقوله ها داشت. همچنين محقق، بر پايه ي خروجي هاي بخش كيفي و آزمون EFA، پيش فرض هايي طراحي نمود (8 فرضيه) و به سنجش روابط ادعاشده از طريق آزمون معادلات ساختاري در نرم افزار SmartPLS پرداخت. در پايان بر اساس ضرايب مسير (بتا) و ضرايب معناداري (Z)، تمامي پيش فرض هاي ادعاشده مورد تأييد قرار گرفتند.