رابطه جو عاطفي خانواده و اهمال‌كاري تحصيلي در دانش‌آموزان: نقش ميانجي‌گري انعطاف‌ناپذيري شناختي (اجتناب تجربه‌اي)

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه جو عاطفي خانواده و اهمال‌كاري تحصيلي با واسطه‌گري اجتناب تجربه‌اي در دانش آموزان بود. طرح پژوهش در اين مطالعه توصيفي همبستگي بود. شركت‌كنندگان اين پژوهش شامل 375 نفر (219 دختر و 156 پسر) از دانش آموزان پايه دهم شهر يزد در سال تحصيلي ۱۴۰۰ 139۹ بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، از پرسش‌نامه اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راثبلوم (1984)، پرسش‌نامه جو عاطفي خانواده هيل برن (1964) و پرسش‌نامه پذيرش و عمل بوند، هايس، بير، كارپنتر، گوئنول، اركات و زتل (2011) استفاده شد تجزيه و تحليل داده‌ها با روش همبستگي مبتني بر رويكرد مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. نتايج نشان داد كه جو عاطفي خانواده به‌صورت مستقيم، منفي و معنادار اجتناب تجربه‌اي (0.68=β) و اهمال كاري تحصيلي (0.34 =β) را پيش بيني مي‌كند. اجتناب تجربه‌اي نيز به‌صورت مستقيم، مثبت و معنادار اهمال كاري تحصيلي (0.21=β) را پيش بيني مي‌كند. در نهايت نتايج نشان داد اجتناب تجربه‌اي در رابطه بين جو عاطفي خانواده و اهمال كاري تحصيلي داراي نقش واسطه اي مي باشد. بنابراين با بهبود جو عاطفي خانواده و افزايش انعطاف‌پذيري شناختي (كاهش اجتناب تجربه اي) مي توان تا حدودي اهمال كاري تحصيلي را كاهش داد.