مقايسه بازشناسي هم خوان هاي انسدادي فارسي بين دهه هاي چهارم و پنجم زندگي

زمينه و هدف باتوجه به بهبود شرايط زندگي در چند دهه اخير، مسئله مهمي تحت عنوان كيفيت زندگي مطرح است. يكي از عوامل مهم اثرگذار بر كيفيت زندگي، توانايي برقراري ارتباط با ديگران است. ارتباطات روزمره معمولا در حضور عوامل مداخله گر مانند نويزصورت مي گيرد. هم خوان ها در درك معناي كلمات نقش مهمي ايفا مي كنند. باتوج هبه اينكه هم خوان هاي انسدادي به واكه بعد از خودوابستگي دارند، به اثرات پوششي نويز آسيب پذيرتر هستند. پژوهش حاضر تأثير سن، نسبت سيگنال به نويز و واكه همراه را بر بازشناسي هم خوان هاي انسدادي در حضور نويز همهمه بررسي كرد.روش بررسي مطالعه مقطعي حاضربر روي 60 فرد بالغ داراي شنوايي هنجار در دو محدوده سني 30 تا 39 سال و 40 تا 49 سال از بين نمونه هاي دردسترس انجام شد. پس از انجام ارزيابي هاي شنوايي و گفتاري، بازشناسي هم خوان هاي انسدادي در قالب هجاي همخوان- واكه- هم خوان و در حضور نويز همهمه در سه نسبت سيگنال به نويز در دو محدوده سني ياد شده مقايسه شد.يافته ها مقايسه دو محدوده سني در مورد امتياز بازشناسي هم خوان هاي انسدادي در نسبت هاي سيگنال به نويز صفر، 5- و 10 - معناداربود. همچنين در مورد امتياز بازشناسي هم خوان هاي انسدادي در حضور برخي از واكه ها در نسبت هاي سيگنال به نويز صفر، 5- و 10 -بين دو محدوده سني تفاوت معنادار ديده شد.نتيجه گير ي با افزايش سن، امتياز بازشناسي هم خوان هاي انسدادي در حضور نويز همهمه كاهش مي يابد. همچنين افزايش نويز سبب كاهش امتياز بازشناسي هم خوان هاي انسدادي، مخصوصا همراه با برخي واكه ها مي شود.