ارزيابي فناوري در معماري مجتمع هاي مسكوني دوره معاصر (نمونه موردي: مجتمع هاي شهر تهران از دوره پهلوي تا امروز)

معماري مسكوني در ايران و خصوصا در تهران، از اوايل پهلوي، دستخوش تغييراتي در ساختار كالبدي-كاربرديشد، به نحوي كه، بناهاي تك واحدي به مجتمع هاي آپارتماني با زندگي عمودي تبديل شدند. در اين ميان، يكي از مهترين عوامل موثر در اين تحولات، فناوري حاصل از انقلاب صنعتي مي باشد كه به عنوان عاملي قدرتمند، تحولات وسيعي را ايجاد نموده است. امروزه بناها به واسطه توسعه تجهيزات و مصالح جديدتر، با تحولات ساختاري زيادي و ارزش گذاري هاي متفاوتي مواجه شده اند كهاين پژوهش بازتاب اثرگذاري فناوري بر معماري مجتمع هاي مسكوني در دوره معاصر و طي دو بازه زماني پهلوي و انقلاب اسلامي را مورد توجه قرار داده است. در اين راستا، در بخش نظري با رويكرد كيفي و مطالعات كتابخانه اي و با بهره گيري از روش تحليلي-توصيفي، چهارچوب نظري ارائه شد و سپس با مطالعات ميداني و تدوين پرسشنامه، چهارچوب نظري از طريق برنامه آماري SPSSارزيابي و تحليلشد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه؛ ميان متغير مستقل سخت ابزار(با سه بعد رفاهي، امنيتي و تنوع-تجمل) از بحث «فناوري» با سه بحث محوطه-نما، معماري داخلي-پلان و تزئينات از متغير «مجتمع مسكوني» رابطه نسبتا ضعيفي در دوره پهلوي وجود داشته است در حالي كه در دوره انقلاب اسلامي اين رابطه قوي تر است و به شدت احساس مي شود. بدين معني كه در دوره پهلوي تغييرات در سخت ابزار مي تواند تا حدودي در مجتمع مسكوني نيز تأثيرگذار باشد. اما براي بازه زماني انقلاب اسلامي، اين رابطه بيشتر به چشم مي آيد، به نحوي كه شدت اين رابطه در دوره پهلوي با ميانگين0.207 و در دوره انقلاب اسلامي با ميانگين0.390 مي باشد كه در ميان مسئله قابل ملاحظه؛ اهميت بالاتر بحث «معماري داخلي/پلان» در هر دو دوره مذكور نسبت به دو بحث ديگر يعني «تزئينات داخلي» و « محوطه/نما» در معماري مجتمع ها مي باشد.