گردشگري داخلي در ميانه پاندمي كويد-19: نقش عوامل جمعيت‏شناختي و اهداف سفر

هدف از اين مطالعه بررسي تاثير ويژگي‏ هاي جمعيت‏شناختي گردشگران داخلي ايران بر نيت سفر آنان در دوران پاندمي كويد-19 و متغيرهاي اثرگذار بر آن (ريسك ادراك شده، نگرش به اجتناب از ريسك و فراواني سفر گذشته) بوده است. هم‏چنين، اهداف سفر گردشگران بر اساس ويژگي‏هاي جمعيت‌شناختي آنان مقايسه شده است. نمونه‏ گيري با استفاده از روش نمونه ‏گيري در دسترس احتمالي انجام شده است. داده‌ها از شهريور تا مهر 1399 و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته آنلاين گردآوري شده است. حجم نمونه 383 نفر بوده است. پايايي پرسشنامه بر اساس مقادير آلفا كرونباخ تاييد شده است. به دليل استخراج گويه‏هاي پرسشنامه از ادبيات، روايي محتوا تاييد شده است. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي، آزمون t- test، ANOVA و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل شده است. يافته ‏ها وجود تفاوت‏هاي مرتبط با جنسيت در نيت سفر، نگرش نسبت به اجتناب از ريسك، ريسك ادراك شده و فراواني رفتار گذشته را تاييد كرد. گروه‏هاي سني از لحاظ نيت سفر و ريسك ادراك شده تفاوت معناداري نداشتند، اما از نظر نگرش به اجتناب از ريسك و فراواني سفر گذشته تفاوت معناداري نشان دادند. نيت سفر و نگرش به اجتناب از ريسك از نظر ميزان درآمد با يكديگر تفاوت داشتند. فراواني سفر گذشته، نگرش به اجتناب از ريسك و ريسك ادراك شده از نظر مراحل زندگي خانوادگي با يكديگر تفاوت داشتند. تنها متغيري كه با توجه به ميزان تحصيلات تفاوت داشت، نيت سفر بود. نتايج نشان داد كه به ترتيب 5%، 6%، 11% و 5% از تغييرات در نيت سفر، ريسك ادراك شده، نگرش به اجتناب از ريسك و فراواني سفر گذشته را مي‏توان با توجه به متغيرهاي جمعيت‏شناختي توضيح داد. نتايج حاكي از وجود تفاوت‏هاي معنادار در اهداف سفر بر اساس ويژگي‏هاي جمعيت‏شناختي بود. اين يافته‏ها به افزايش آگاهي سازمان‏هاي بازاريايي مقصد در مورد رفتارهاي گردشگران داخلي در دوران پاندمي كويد-19 كمك مي‏كند.