ارزيابي موانع گردشگري پزشكي شهر تبريز

در سال‌هاي اخير صنعت گردشگري به يكي از پردرآمدترين صنايع دنيا تبديل‌شده و رقابت فشرده‌اي در بين بسياري از كشورهاي جهان براي جذب گردشگر به چشم مي‌خورد.‌ دراين‌بين گردشگري پزشكي، به‌منزله يكي از شاخص‌هاي گردشگري سلامت، پديده‌هاي رو به گسترش در قرن 21 است كه يكي از سريع‌ترين توسعه‌ها را در بازار گردشگري دارد. همچنين داراي منافع اقتصادي و اجتماعي بالايي براي كشور و شهر مقصد مي‌باشد. تبريز به‌عنوان شهر دانشگاهي و از قطب‌هاي آموزشي و تحقيقاتي كشور در علوم پزشكي مي‌باشد و پذيراي گردشگران پزشكي از كشورهاي منطقه است كه در اين صنعت با موانع و چالش‌هايي روبرو مي‌باشد. روش تحقيق پژوهش حاضر، توصيفي_ تحليلي و شيوه جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات اسنادي و ميداني مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش را كاركنان اداره كل ميراث فرهنگي و صنايع‌دستي استان آذربايجان شرقي، اساتيد دانشكده برنامه‌ريزي و علوم محيطي دانشگاه تبريز و پزشكان و متخصصان مراكز درماني دولتي و خصوصي شهر تبريز تشكيل مي‌دهد كه نمونه‌گيري جهت سنجش مدل، به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي در دسترس انجام گرفت و در مدت سه هفته 73 پرسشنامه تكميل گرديد كه از اين تعداد 70 مورد براي استفاده مناسب بود؛ پايايي و روايي پرسشنامه‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد و به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد كمترين مربعات جزئي (PLS-SEM) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. متغيرهاي مورد ارزيابي، موانع گردشگري پزشكي از جمع‌بندي مطالعات پيشين استخراج شد. نتايج تحقيق نشان داد موانع گردشگري پزشكي در تبريز با توجه به ضرايب مسير متغيرها به ترتيب عبارت‌اند از: موانع زبان، ارتباطات و تبليغات با ضريب مسير 0/271 در رتبه اول بيشترين تأثير را در عدم توسعه گردشگري پزشكي را دارد و بقيه به ترتيب موانع نيروي انساني متخصص با ضريب مسير 0/230، موانع سياست‌گذاري، قانون‌گذاري و نظارت و ارزيابي با ضريب مسير 0/205، موانع اقتصادي با ضريب مسير 0/189، موانع امكانات و زيرساخت‌ها با ضريب مسير 0/187 در رتبه‌هاي بعدي قرارگرفته‌اند. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد به‌جز متغير موانع نيروي انساني بقيه متغيرها به‌نوعي در عدم توسعه گردشگري پزشكي شهر تبريز نقش دارند.