تحليل ادراك ذينفعان از گردشگري شهرهاي ساحلي به‌منظور توسعه پايدار شهري مطالعه موردي شهر بابلسر

گردشگري ساحلي يكي از عوامل انگيزشي مهم در گردشگري است كه برنامه‌هاي توسعه اكثر مناطقي كه داراي سواحل مي‌باشند عامل مهمي در دستيابي به توسعه پايدار به شمار مي‌آيد. اين امر در صورتي تحقق خواهد يافت كه برنامه ريزان و مديران در تمامي سطوح و تمامي اشكال گردشگري توسعه‌اي تك‌بعدي مدنظر قرار نداده و به همه ذي‌نفعان توجه كنند. موضوعي كه در اكثر برنامه‌هاي توسعه‌اي كمتر به آن توجه شده است. پژوهش حاضر باهدف تحليل ادراك ذينفعان از گردشگري شهر ساحلي بابلسر به‌منظور توسعه پايدار شهري به اين مهم پرداخته است. روش پژوهش ازنظر هدف كاربردي و متدولوژي پژوهش توصيفي – تحليلي است. جامعه آماري شامل چهار دسته ذينفعان شامل گردشگران، شهروندان، فعالان اقتصادي و كارشناسان (مديران) مي‌باشند كه حجم نمونه در ميان سه گروه اول با استفاده از فرمول كوكران 383 نفر و در ميان گروه كارشناسان 20 نفر به شيوه در دسترس انتخاب شدند. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss و آزمون‌هاي كلموگروف- اسميرنوف جهت بررسي نرمال بودن داده‌ها و از آزمون تي تك نمونه‌اي براي تحليل اطلاعات استفاده شد. نتايج نشان داد ازنظر سطح ادراك ذي‌نفعان نسبت به اثرات گردشگري بر توسعه پايدار شهر بابلسر گردشگران با امتياز 3/41، شهروندان با امتياز 3/63، فعالان اقتصادي با امتياز 3/1 و كارشناسان و مديران با امتياز 3/27 و درمجموع با سطح متوسط قرار دارند. و ازنظر آن‌ها تفاوت معناداري بين ادراك ذي‌نفعان نسبت به اثرات گردشگري بر پايداري شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي، كالبدي – زيرساختي، مديريتي – نهادي و زيست‌محيطي وجود دارد.