بررسي عوامل مؤثر بر گردشگري دوچرخه در شهرها مطالعه موردي: شهر تهران

گردشگري دوچرخه به‌عنوان يكي از شاخه‌هاي گردشگري شناخته مي‌شود كه امروزه طرفداران بسياري را به خود جذب كرده است. از طرفي ديگر دوچرخه به‌عنوان يكي از وسايل حمل‌ونقل شهري مي‌تواند امكان توسعه گردشگري دوچرخه‌سواري را به‌عنوان نوعي از گردشگري پايدار شهري با بهره‌گيري از زيرساخت‌ها و امكانات بهبوديافته براي گردشگران فراهم كند. هدف از انجام اين پژوهش شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر گردشگري دوچرخه در گردشگري شهري با موردمطالعه شهر تهران مي‌باشد. به همين منظور، تأثير فردي، محيطي، عوامل مرتبط با مقصد گردشگري و عوامل مرتبط با حمل‌ونقل بررسي شد. در ادامه اطلاعات موردنياز با استفاده از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني (استفاده از ابزار پرسشنامه) از ميان جامعه آماري شامل گردشگران و شهروندان دوچرخه‌سوار در تهران گرداوري و با استفاده از دو نرم‌افزار Smart PLS – SPSS تجزيه‌وتحليل انجام شد. نتايج نشان مي‌دهد كه هر چهار فرضيه پژوهش مورد تأييد مي‌باشد و عوامل فردي با داشتن بالاترين ميانگين تأثير بيشتري بر تصميم‌گيري فرد به استفاده از دوچرخه و گردشگري دوچرخه مي‌گذارد. در بين سه عامل باقي‌مانده يعني عوامل محيطي، عوامل مرتبط با مقصد گردشگري و عوامل مرتبط با حمل‌ونقل؛ در گروه عوامل محيطي، شاخص محيط طبيعي نسبت به دو شاخص ديگر (محيط زيرساختي كالبدي و محيط فرهنگي) داراي ميانگين بالاتري بوده و تأثيرگذاري بيشتري دارد.