ادراك كودك از عملكرد والدين خوب در تأمين نيازهاي بنيادين روان‌شناختي

هدف پژوهش حاضر، شناسايي ادراك كودك از عملكرد والدين خوب در تأمين نيازهاي بنيادين روان‌شناختي است. اين مطالعه از نوع كاربردي و با روش پژوهش كيفي و استفاده از رويكرد پديدارشناسي انجام شده است. براساس نمونه‌گيري هدفمند كه در سال 1399-1398 انجام شد، 40 كودك (20 دختر و 20 پسر) 9 تا 12 ساله به‌منظور انجام مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و عميق، در اين پژوهش مشاركت كردند. سؤالات مصاحبه براساس نظريۀ خودتعيين‌گري (SDT) و، در 9 محور اصلي و در قالب 13 سؤال تدوين و اجرا شد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از روش كلايزي استفاده شد. تحليل داده‌ها به شناسايي 5 مضمون اصلي، 20 مضمون محوري و 144 مفهوم پايه منجر شد. مضامين اصلي به‌ترتيب، خودمختاري، تجربۀ شايستگي، پيوند، مشاركت، و نظم‌دهي بودند. نتايج نشان مي‌دهد ادراك كودكان از والدين خوب، والديني هستند كه بتوانند به پنج نياز روان‌شناختي خودمختاري، شايستگي، پيوند، مشاركت و نظمدهي توجه كند و تلاش مي‌كنند در تعامل با كودك اين نيازها را برطرف كنند. مي‌توان گفت ميان نظريۀ خودتعيين‌گري و ادراك كودك از محيط تأمين نيازهاي بنيادين، ارتباط وجود دارد.