مدل ساختاري روابط بين طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با كمال‌طلبي نوجوانان تيزهوش: نقش واسطه باورهاي فراشناختي و ميزان محبوبيت والدين

هدف مطالعه حاضر آزمون مدل ساختاري روابط بين طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با كمال‌طلبي نوجوانان تيزهوش: نقش واسطه باورهاي فراشناختي و ميزان محبوبيت والدين بود. روش مطالعه حاضر نيز همبستگي براساس مدل‌يابي مطالعات ساختاري و از نظر هدف نيز كاربردي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر دختران مشغول به تحصيل در مدارس سمپاد شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 بودند. در اين ميان، با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس، پس از حذف پرسشنامه‌هاي ناقص، 300 نفر به‌عنوان نمونه نهايي انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي مقياس محبوبيت والدين (PPS)، باورهاي فراشناختي كارترايت هاتون و ولز (MCQ-30)، مقياس كمال‌طلبي (MPS) و طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه (MPSQ) پاسخ دادند. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و تحليل چندسطحي در نرم‌افزار HLM استفاده شد. يافته‌هاي حاصل از آزمون مدل نشان داد اثر مستقيم محبوبيت والدين (0.22) و باورهاي فراشناختي (0.21-) بر كمال‌طلبي مثبت به‌ترتيب مثبت و منفي، و اثر مستقيم محبوبيت والدين (0.47-) و باورهاي فراشناختي (0.19) بر كمال‌طلبي منفي نيز به‌ترتيب منفي و مثبت است كه در سطح 0.01 معنا‌دار بودند. طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با ضريب 0.49- بر محبوبيت والدين و با ضريب 0.23 بر باورهاي فراشناختي در سطح 0.001 اثر معنا‌داري دارند. آثار غيرمستقيم نيز نشان داد طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه با ضريب 0.15- به‌دليل محبوبيت والدين و باورهاي فراشناختي بر كمال‌طلبي مثبت و با ضريب (0.27) بر كمال‌طلبي منفي اثر داشتند. نتايج در حالت كلي نشان داد، مدل آزمون‌شده در مطالعه حاضر با مدل مفهومي اوليه برازش مناسب دارد و مي‌توان از اين مدل در كمال‌طلبي استفاده كرد.