اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار به شيوۀ «محكم مرا در آغوش بگير» بر سبك‌هاي دلبستگي، سازگاري زناشويي و صميميت جنسي زوجين

هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار به شيوۀ «محكم مرا در آغوش بگير» بر سبك‌هاي دلبستگي، سازگاري زناشويي و صميميت جنسي زوجين در پنج سال اول زندگي زناشويي بود. طرح پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از منظر روش‌شناسي نيمه‌آزمايشي در قالب پيش‌آزمون-پس‌آزمون-پيگيري بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل زوجين شهر تهران در سال 1399 بود. 35 زوج به روش نمونه‌گيري دردسترس براي شركت در پژوهش اعلام آمادگي كردند كه به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. زوجين به مدت چهار جلسۀ چهارساعته در چهار هفتۀ متوالي آموزش ديدند. ابزار سنجش پرسشنامۀ تجديدنظرشدۀ سبك دلبستگي كولينز و ريد (RAAS)، پرسشنامۀ سازگاري زناشويي اسپينر (DAS) و پرسشنامۀ استاندارد صميميت جنسي بطلاني و همكاران (SSIQ) بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل آميخته و نرم‌افزار SPSS نسخۀ 24 استفاده شد. در پژوهش حاضر، اثر تعاملي گروه-زمان بر سبك دلبستگي ايمن (F=10/87, P=0/001)، سبك دلبستگي دوسوگرا (F=5/80, P=0/011)، رضايت دونفري (F=8/06, P=0/002)، همبستگي دونفري (F=7/92, P=0/001) و صميميت جنسي (F=4/47, P=0/014) معنادار بود. نتايج نشان داد زوج‌درماني هيجان‌مدار به شيوۀ «محكم مرا در آغوش بگير» سبك‌هاي دلبستگي ايمن و دوسوگرا/اضطرابي و صميميت جنسي را در زوجين بهبود مي‌بخشد.