نقش واسطه‌اي حمايت اجتماعي ادراك‌شده و تاب‌آوري روان‌شناختي در رابطۀ بين قدرداني و نشانگان افسردگي در پرستاران

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه‌اي حمايت اجتماعي ادراك‌شده و تاب‌آوري روان‌شناختي در رابطۀ بين قدرداني با نشانگان افسردگي انجام گرفت. پژوهش از نظر هدف بنيادي و از لحاظ گردآوري داده‌ها همبستگي و از نوع تحليل معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري پژوهش عبارت بود از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي ارجاعي كرونا در شهر تهران كه در نيمۀ دوم سال 1399 فعاليت داشتند. از اين جامعه، 219 نفر (82 مرد و 137 زن) با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس تاب‌آوري كونور ديويدسون (CDRS)، پرسشنامۀ قدرداني(GQ-6)، سياهۀ افسردگي بك ويرايش دوم (BDI-II) و مقياس چندبعدي حمايت اجتماعي ادراك‌شده (MSPSS) گردآوري و با استفاده از همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري از طريق نرم‌افزارهاي SPSS نسخۀ 23 و AMOS نسخۀ 21 تحليل شد. نتايج نشان داد نقش مستقيم قدرداني (β = -0.19, P 0.001)، نقش مستقيم حمايت اجتماعي ادراك‌شده (0.32-=β، P 0.001) و نقش مستقيم تاب‌آوري روان‌شناختي (β = -0.41, p 0.001) بر نشانگان افسردگي منفي و معنادار است. همچنين مطابق نتايج، نقش واسطه‌اي حمايت اجتماعي ادراك‌شده (β=-0.11 ، P 0.01) و تاب‌آوري روان‌شناختي ( β=-0.16، P 0.01) در رابطۀ بين قدرداني و نشانگان افسردگي معنادار است. براساس يافته‌هاي مطالعۀ حاضر، قدرداني مي‌تواند از طريق افزايش ادراك حمايت اجتماعي و تاب‌آوري روان‌شناختي، پرستاران را از افسردگي محافظت كند و درنتيجه براي مداخلات باليني در پرستاران طي همه‌گيري ويروس كرونا كاربردهايي داشته باشد.