تدوين بستۀ توانمندسازي روان‌شناختي والدين و ارزيابي اثربخشي آن بر پريشاني روان‌شناختي نوجوانان با تعامل والد-فرزندي ناكارآمد

پژوهش حاضر با هدف تدوين بستۀ توانمندسازي روان‌شناختي والدين و ارزيابي اثربخشي آن بر پريشاني روان‌شناختي دانش‌آموزان با تعامل والد فرزندي ناكارآمد انجام گرفت. روش پژوهش، كاربردي و در بخش كيفي، تحليل مضمون به روش قياسي و در قسمت كمي نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پيگيري دوماهه بود. جامعۀ آماري را دانش‌آموزان با تعامل والد-فرزندي ناكارآمد شهر تهران در سال تحصيلي 1399-1398 و والدين آنان تشكيل دادند. 40 دانش‌آموز با تعامل والد-فرزندي ناكارآمد به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). والدين دانش‌آموزان حاضر در گروه آزمايش توانمندسازي روان‌شناختي (10 جلسه) را دريافت كردند. پس از شروع مداخله، 4 نفر در گروه آزمايش و 3 نفر در گروه گواه از پژوهش انصراف دادند. پرسشنامه‌هاي اين پژوهش شامل پرسشنامۀ رابطۀ والد-فرزندي (PCRQ) و پريشاني روان‌شناختي (PDQ) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوۀ تحليل واريانس آميخته تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان مي‌دهد بستۀ توانمندسازي روان‌شناختي از نظر متخصصان داراي روايي محتوايي كافي است. همچنين اين بسته بر پريشاني روان‌شناختي (0001 P؛ 0.54=Eta؛ 39.22=F) دانش‌آموزان با تعامل والد-فرزندي ناكارآمد تأثير داشته است. براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر، بستۀ توانمندسازي روان‌شناختي با بهره‌گيري از انعطاف‌پذيري رواني، آموزش سبك فرزندپروري بهنجار و مشاركت هيجاني روشي كارآمد براي كاهش پريشاني روان‌شناختي دانش‌آموزان است. در پيشنهادي كاربردي بيان مي‌شود بستۀ توانمندسازي روان‌شناختي در كلينيك‌هاي روان‌شناختي استفاده شود.