تدوين درمان ذهن‌آگاهي دلبسته‌محور و ارزيابي اثربخشي آن بر كيفيت عشق و همدلي در زنان با تجربۀ خيانت زناشويي

پژوهش حاضر با هدف تدوين درمان ذهن‌آگاهي دلبسته‌محور و ارزيابي اثربخشي آن بر كيفيت عشق و همدلي در زنان با تجربۀ خيانت زناشويي انجام گرفت. روش پژوهش كاربردي، در بخش كيفي تحليلي-تطبيقي منطبق بر روش تطبيقي مقايسه‌اي بوردي و در قسمت كمي نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پيگيري دوماهه بود. جامعۀ آماري، زنان با تجربۀ خيانت زناشويي مراجعه‌كننده به مراكز مشاورۀ شهر تهران در پاييز 1399 بود. براي اجراي پژوهش، 25 زن با تجربۀ خيانت زناشويي با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش، درمان ذهن‌آگاهي دلبسته‌محور (هشت جلسه) را طي دو ماه دريافت كرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامۀ عشق (STLS) و مقياس همدلي زناشويي (MES) بود. داده‌ها به شيوۀ تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر با نرم‌افزار آماري SPSS23 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد درمان ذهن‌آگاهي دلبسته‌محور از نظر متخصصان داراي روايي محتوايي كافي است. همچنين اين درمان بر كيفيت عشق (0001 P؛ 0.59=Eta؛ 32.94=F) و همدلي (001 P؛ 0.66=Eta؛ 46.45=F) در زنان با تجربۀ خيانت زناشويي تأثير داشته است. براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، درمان ذهن‌آگاهي دلبسته‌محور با بهره‌گيري مفاهيم نظري درمان ذهن‌اگاهي و دلبستگي مي‌تواند به‌عنوان درماني كارآمد در جهت بهبود كيفيت عشق و همدلي در زنان با تجربۀ خيانت زناشويي به‌كار گرفته شود.