بررسي روابط ساختاري سلامت روان براساس اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجي‌گري سبك‌هاي نظارتي والدين در دانش‌آموزان مقطع متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسي روابط ساختاري سلامت روان براساس اعتياد به شبكه‌هاي مجازي با ميانجي‌گري سبك‌هاي نظارتي والدين در دانش‌آموزان مقطع متوسطه بود. اين پژوهش با توجه به هدف، كاربردي و روش آن همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام شد. جامعۀ آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان متوسطۀ شهرستان لنگرود در سال تحصيلي 1400-1399 بود. تعداد نمونه نيز براساس قاعدۀ كلاين 220 نفر با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شد. بعد از جمع‌آوري داده‌ها 173 پرسشنامه شامل 79 دختر و 94 پسر تحليل شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي سلامت روان (GHQ)، اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي (SNA) و سبك نظارتي والدين (SKSS) بود. به‌منظور تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و نرم‌افزار Smart pls3 استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي رابطۀ منفي و معنا‌داري با سلامت روان و سبك نظارتي والدين دارد. يافته‌هاي پژوهش دلالت بر رابطۀ مثبت و معنادار سبك نظارتي والدين با سلامت روان دارد. همچنين سبك‌هاي نظارتي والدين مي‌تواند نقش ميانجي را دربارۀ اعتياد به شبكه‌هاي مجازي و سلامت روان ايفا كند؛ بنابراين اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي مي‌تواند ريسك افسردگي و اضطراب را در نوجوانان افزايش دهد. اين مسئله، پيامدهايي بر سلامت روان نوجوانان با خود به همراه دارد. در اين ميان مديريت‌نكردن صحيح والدين موجب مي‌شود نوجوانان با مسائلي از قبيل انزوا، افت اخلاقي، پرخاشگري و اضطراب مواجه شوند.