نقش ميانجي مكانيسم‌هاي دفاعي در رابطۀ بين تروماي دوران كودكي و سرمايۀ روان‌شناختي دانشجويان با نشانه‌هاي روان‌تني

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي مكانيسم‌هاي دفاعي در رابطۀ بين تروماي دوران كودكي و سرمايۀ روان‌شناختي در دانشجويان با نشانه‌هاي روان‌تني بود. اين مطالعه با هدفي بنيادي، به روش توصيفي-مقطعي از نوع همبستگي انجام گرفت. جامعۀ آماري را تمام دانشجويان با نشانه‌هاي روان‌تني در سال 1400 در سراسر كشور تشكيل دادند. 507 دانشجو به روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند انتخاب شدند كه از ميان آنان 123 نفر داراي نشانه‌هاي روان‌تني بودند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامۀ سبك‌هاي دفاعي (DSQ)، آسيب‌ها و تروماي دوران كودكي (CTQ)، سرمايۀ روان‌شناختي (PCQ) و پرسشنامۀ سنجش نشانه‌هاي روان‌تني موهر (MPSNCQ) به‌صورت برخط تنظيم شد و از طريق شبكه‌هاي پيام‌رسان مجازي براي شركت‌كنندگان ارسال شد. در تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري، با نرم‌افزارهاي SPSS-22 و Smart PLS-3 استفاده شد. ضرايب همبستگي آشكار ساخت بين تروماي دوران كودكي با سرمايۀ روان‌شناختي (0.556-=r) و مكانيسم دفاعي رشديافته (0.602-=r) رابطۀ منفي و با مكانيسم‌هاي دفاعي رشدنايافته (0.561=r) و روان‌آزرده (0.757=r) رابطۀ مثبت دارد (0.01 P). بين مكانيسم دفاعي رشديافته و سرمايۀ روان‌شناختي (0.775=r) رابطۀ مثبت وجود دارد و مكانيسم‌هاي دفاعي رشدنايافته (0.772-=r) و روان‌آزرده (0.604-=r) با سرمايۀ روان‌شناختي داراي رابطۀ منفي است (0.01 P). تحليل مسير نشان داد اثر غيرمستقيم تروماي دوران كودكي بر سرمايۀ روان‌شناختي با ميانجي‌گري مكانيسم دفاعي رشدنايافته با ميزان 0.263- و مكانيسم دفاعي رشديافته با ميزان 0.298- معنادار است (0.05 P). درنتيجه ضروري است متخصصان بهداشت رواني و والدين به‌منظور حفظ سرمايه‌هاي روان‌شناختي فرزندان در دوران بزرگسالي به پرورش مكانيسم‌هاي دفاعي در برابر تروماهاي دوران كودكي بپردازند.