ارزيابي مدل رفتارهاي پرخطر براساس سيستم‌هاي مغزي-رفتاري و ابعاد تاريك شخصيت با ميانجي‌گري توانايي كنترل فكر در دانش‌آموزان دورۀ دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر، الگويابي ساختاري رفتارهاي پرخطر براساس سيستم‌هاي مغزي-رفتاري و ابعاد تاريك شخصيت با ميانجي‌گري توانايي كنترل فكر در دانش‌آموزان دورۀ دوم متوسطه بود. پژوهش از نوع كاربردي و روش پژوهش همبستگي به شيوۀ مدل‌يابي معادلات ساختار بود. جامعۀ پژوهش متشكل از كليۀ دانش‌آموزان دورۀ دوم متوسطۀ شاهين‌شهر در سال تحصيلي 1400-1399 بود كه از بين آنان 505 نفر (262 پسر و 243 دختر) به شيوۀ نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي سيستم مغزي رفتاري (BBSQ)، رفتارهاي پرخطر (HRBQ)، شخصيت تاريك (DTPQ) و توانايي كنترل فكر (CTAQ) بودند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از مدلسازي معادلات ساختاري، به‌وسيلۀ نرم‌افزار SPSS و Amos ويرايش 23 صورت گرفت. نتايج نشان داد سيستم‌هاي فعال‌سازي و بازداري رفتاري، ابعاد تاريك شخصيت (خودشيفتگي، ماكياوليسم و جامعه‌ستيزي) بر توانايي كنترل فكر و رفتارهاي پرخطر دانش‌آموزان داراي اثر مستقيم معنادار بوده است (0.001 p). همچنين مطابق نتايج، توانايي كنترل فكر علاوه بر اثر مستقيم بر رفتارهاي پرخطر دانش‌آموزان، در رابطۀ سيستم‌هاي مغزي-رفتاري و ابعاد تاريك شخصيت با رفتارهاي پرخطر دانش‌آموزان دورۀ دوم متوسطه نيز نقش ميانجي معنادار دارد. با توجه به نقش ميانجي معنادار توانايي كنترل فكر، پيشنهاد مي‌شود تا با آموزش تكنيك‌هاي توانايي كنترل فكر به دانش‌آموزان و تأثير بر سيستم‌هاي مغزي رفتاري و ابعاد تاريك شخصيت، از بروز رفتارهاي پرخطر در ميان آنان كاسته شود.