اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر انعطاف‌پذيري شناختي و عزت‌نفس زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر انعطاف‌پذيري شناختي و عزت‌نفس زنان آسيب‌ديده از خيانت انجام شد. روش تحقيق نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي مشاوره و دادگاه‌هاي خانواده شهر تهران در سال 1397 بود كه از بين آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جاي گرفتند. افراد گروه آزمايشي به مدت هشت جلسه (90 دقيقه) تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند، اما گروه گواه مداخله‌اي دريافت نكردند. ابزارهاي گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامۀ انعطاف‌پذيري شناختي (CFI) و مقياس عزت‌نفس روزنبرگ (RSES) بود. درنهايت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22 و به روش تحليل كوواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته‌هاي حاصل از تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد موجب افزايش معنادار ميانگين نمرات پس‌آزمون متغيرهاي انعطاف‌پذيري شناختي و عزت‌نفس در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه شده است (0/05 p). براساس يافته‌ها، درمان پذيرش و تعهد مي‌تواند در زمينۀ بهبود انعطاف‌پذيري شناختي و عزت‌نفس در زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي، مورد استفادۀ مشاوران و درمانگران خانواده قرار گيرد.